Wedstrijdverslag SVRC 1 – HRC 3 (Eindstand 19 – 29)
Na twee uitstekende wedstrijdverslagen van Wouter mag ik weer in de pen kruipen om verslag te doen van the Mighty Thirds! Ja, de vakantie was leuk, maar nog leuker is het om op het veld te staan. Het was ook gelijk weer even een reality check, want de wedstrijd tegen Virgiel stond op het menu. De trouwe lezers onder jullie weten waarschijnlijk nog dat de thuiswedstrijd tegen Virgiel vrij gemakkelijk werd gewonnen, 60 – 0 uit mijn hoofd. Maar we wisten dat het zondag niet zo makkelijk zou gaan. Wij kwamen met een licht gehavend team aan en Virgiel had de laatste paar weken toch ook wat goede resultaten laten zien, dus dat werd hard werken.
Waar ik af en toe de grap maak dat the Mighty Thirds de bedenker zijn van de 7 – 1 split waarmee Rassie Erasmus furore maakte op het WK, zaten we zondag niet heel ruim in de voorwaartsen, we hadden er precies acht, dus we moesten de volle 80 minuten spelen. De backs konden af en toe nog een beetje rust pakken.
De wedstrijd begon een beetje rommelig van onze kant en Virgiel maakte hier dankbaar gebruik van door de eerste try van de wedstrijd te scoren. Nu is dit niet echt de meest ideale start van een wedstrijd, maar met een wake-up call kwamen we ook uit de startblokken en gingen op zoek naar de gelijkmaker. Niet heel veel later worstelde Wes zich over lijn na een aantal goede fases. Virgiel riep dat de bal niet gedrukt was, maar de ref besliste anders. Goede ref hadden we ook, mag wel vaker fluiten. Nadat Keir vanuit een lastige hoek ook de conversie scoorde, stonden wij ook opeens voor. We gingen nu ook door om de voorsprong uit te breiden en niet heel veel later vloog Siemen over de lijn voor onze tweede try! Virgiel liet het er niet bij zitten ging op zoek naar de aansluitende try en helaas kwam die ook na een paar minuten. Maar niet heel veel later maakte Jelle een briljante interceptie en hij trok een sprintje van toch 80 misschien 90 meter om onze derde try te scoren. Side note, de gesprinte afstand wordt waarschijnlijk over een aantal jaar verdubbeld wanneer we een biertje drinken na de wedstrijd. Niet heel veel later scoorde ook Elias onze vierde try en dan ga je toch best lekker de rust in.
Tijdens de rust was het wel eens lekker, ja alle voorwaartsen stonden goed te hijgen, maar we waren klaar om nog 40 minuten te strijden voor onze teammaten. We moesten gewoon doorgaan met ons spel en dan konden we de punten mee naar Den Haag nemen. Gek genoeg begon de tweede helft redelijk gelijk aan eerste, want Virgiel wist na toch wat dramatisch verdedigen van ons hun derde try te scoren. Maar na een paar minuten scoorde Geert onze vijfde try van de wedstrijd door vanuit een ruck voor de tryline de bal op te pakken en over de lijn te springen. Maar daarna moesten we nog 35 minuten spelen. Het waren 35 hele lange minuten, iedereen op het veld werkte tot ie neerviel. Kai kreeg nog wel een gele kaart voor late tackle, kreeg toch een van de voorwaartsen even wat rust. In de scrum, en daar waren er best veel van, waren we de hele wedstrijd dominant, zelfs met zeven man. Na een felle strijd kregen we loon naar werken, want we gingen met 19 – 29 het veld af. Die Virgiel jongens lieten ons er wel voor werken, wat de overwinning nog beter maakte.
Ken je dat gevoel? Dat je moe en voldaan na een wedstrijd van het veld gaat, soms kan dat afhankelijk van de wedstrijd echt heerlijk zijn. Wat het ook was. Poeh hee. Maar volgende zondag staat er weer een wedstrijd op het programma tegen de Rotterdamse Studenten. Hoewel we daar vorige keer goed tegen speelden, verloren we wel afgetekend. Dat willen we zondag niet nog een keer laten gebeuren. Als het goed is hebben we wel een lekker team staan, met voldoende voorwaartse wissels dit keer.
Bruised and battered,
Mark
