De Haagsche Junioren 1 kregen deze week de Utrechtse Rugby Club op bezoek. Met nog maar een paar rondes te gaan in de competitie, kennen de teams elkaar inmiddels wel. Al blijft het altijd spannend te zien hoe het andere team zich sinds de vorige ontmoeting heeft ontwikkeld.
URC ging vol verve van start. De eerste 10 minuten was het Utrechtse team compleet aan zet en kon HRC niet anders dan met hand en tand verdedigen. De Haagsche boys zochten naar een antwoord op de Utrechtse verbetenheid. Eén gaatje in de URC verdediging resulteerde in een try voor HRC, een beetje tegen het beeld op dat moment in.
Utrecht bleek een taaie tegenstander, want ook na de openingsscore bleef het aanpoten voor de Haagsche boys. URC werd knap op de nul gehouden en uiteindelijk volgde er vlak voor rust een tweede try, met conversie. Stand bij rust 12-0.
Het leek erop dat Utrecht al zijn kruit had verschoten in de eerste helft, want na rust liep HRC in hoog tempo uit. De Haagsche boys kwamen beter in hun spel en maakten minder handling-fouten. Verdedigend hield HRC de tegenstander nog altijd op de gehate nul, tot grote frustratie van Utrecht. Bijna iedere Haagsche try werd ook geconverteerd, wat resulteerde in een monsterscore van 59-0.
Helaas ontaardden tijdens de wedstrijd opgebouwde irritaties na het laatste fluitsignaal in een flinke opstoot. Een grotere rugby-onwaardige anticlimax bestaat er niet. Vechten doe je alleen figuurlijk, tijdens de wedstrijd, in het vuur van het spel. Na het eindsignaal toon je juist respect voor je tegenstander en vier je samen de sportiviteit van het rugby. Hopelijk is dit een les die beide teams zich goed in de oren knopen.
