Weer een mooie oude foto en geweldig verhaal uit de rijke historie van HRC! Met dank aan Theo Heesen. Deze week neemt hij ons mee naar het aller prilste begin van onze mooie club, toen rugby in Nederland in de kinderschoenen stond maar toen HRC ook al toonaangeven was.
Paul Bechet stelt in 1935 een beker ter beschikking en jaarlijks moet er in toernooivorm om deze beker worden gespeeld; dat zou de kleine club wat uitstraling geven. Het eerste Béchet-toernooi vindt dan plaats op 26 januari 1936. Het oorspronkelijke toernooi, waaraan in het begin alle nationale ereklasse verenigingen deelnamen, vormde van meet af aan de start van het rugbyseizoen in Nederland. Midden jaren 90 loopt de belangstelling terug en dus wordt een nieuw formule gevonden: “De Haagse Rugby Dagen”, met naast nationale, ook internationale teams. Tot op de dag van vandaag (een pandemisch-jaar uitgezonderd) wordt er dus gestreden om de Béchet-beker. Maar wie was eigenlijk die Béchet?
Bij de start van HRC in 1932 – Béchet werkt dan op de Franse ambassade als handelsattaché – is hij al in beeld; als voorzitter en beschermheer en zijn vriend, de Zuid-Afrikaanse gezant Dr. Herman Dirk van Broekhuijzen, wordt benoemd tot erevoorzitter. In zijn vaderland heeft Van Broekhuijzen bij de legendarische “Springbokken” gespeeld. Hij zorgt voor enkele Zuid-Afrikaanse spelers bij HRC: Murdoch en Breitenbach. Van Broekhuijzen stelt in 1935 overigens ook een beker beschikbaar voor de Nederlandse clubs: de wisselbeker voor de Ereklasse landskampioen. Ook om deze beker wordt natuurlijk nog steeds gespeeld. Twee vrienden en twee bekers!
Terug naar Béchet. Hij werd geboren in 1896 in het zuiden van Frankrijk, waar hij zich ontwikkelt tot een echte rugbyfanaat. Zijn actieve spelers loopbaan eindigt als hij in diplomatieke dienst treedt. In de jaren 20 wordt er in Hamburg, want dat is zijn eerste post, geen rugby gespeeld. Datzelfde geldt voor Den Haag, totdat daar HRC (eerst als De Tackles) wordt opgericht. Béchet brengt zijn kennis van het spel over op de Haagse rugbypioniers, speelt incidenteel mee en treedt regelmatig op als scheidsrechter (zie de foto boven dit artikel). Die laatste bezigheid verricht hij zelfs zo vaak dat het kennelijk ongewoon is als een wedstrijd van HRC niet door de Fransman wordt gefloten. De wedstrijden duren vaak erg lang, want Béchet laat doorspelen totdat HRC op voorsprong staat. Dit vaak tot ongenoegen van de tegenstanders, die vonden dat hij een beetje partijdig was.
De Tweede Wereldoorlog gooit het leven van de Haagse rugbyers danig door elkaar. Het leven van de jonge vereniging hangt zelfs aan een zijden draadje. HRC en Paul Béchet verliezen elkaar uit het oog. De Fransman en zijn gezin brengen de oorlog grotendeels door in Zwitserland. Aan het einde van de oorlog werkt Béchet echter voor de Nederlandse (!) regering, die dan nog in Londen zetelt. Later treedt hij opnieuw in dienst van de Franse overheid, die hem weer naar Den Haag stuurt. Echter niet voor lang, want in 1947 wordt hij consul-generaal in Rotterdam. Maar hij blijft in Den Haag wonen en hij raakt opnieuw betrokken bij HRC. Tot 1954. In dat jaar wordt hij overgeplaatst naar Polen, waar hij twee jaar blijft werken. Daarna verhuist het diplomatengezin naar Lissabon. Hij overlijd in Lissabon in 1967. Zijn zoon Charles speelt overigens verdienstelijk voetbal in Portugal en wint daar een beker voor juniorenteams. Ook beker is beschikbaar gesteld door en vernoemd naar… Paul Béchet. Bij de winst van HRC tijdens de Haagse Rugby Dagen in september 1992 wordt de Béchet beker uitgereikt door Charles Béchet, de (voetballende) zoon van onze legendarische Franse diplomaat.
