De webstatistieken lieten zien dat een bericht van een “éminence grise” over de rijke historie van de club er in gaat als koek. Reden om onmiddellijk ook een vraag uit te zetten bij oud-sportjournalist, 2010 mediaman van Rugby.nl, lid van verdienste van HRC en een van dé wandelende HRC-encyclopedieën, die ook nog eens een omvangrijk fotoarchief heeft: Theo Heesen. Theo is meteen in de pen geklommen en met dank en trost delen we deze week zijn eerste bijdrage.
Anno 2021 is de Haagsche Rugby Club uitgegroeid tot een welvarende vereniging met de grootste jeugdafdeling van Nederland. Maar alle begin is moeilijk. Wat te denken van de vraag: in welke kleur shirts spelen we en waar spelen we onze wedstrijden?
De eerste wedstrijden van HRC – in 1932 nog de Tackles geheten – werden gespeeld op het terrein van de Academie voor lichamelijke opvoeding (ALO) aan de Laan van Poot. Leerlingen van die ALO en hun docent hebben eigenlijk de rugbyclub opgericht. Dr. Reys, de rector verleende hiertoe zijn bereidwillige medewerking. In welke kleur shirts zullen we spelen. Die keuze was niet zo moeilijk.
Men stapte naar de toenmalige sporthandel Van Tilburg in de Javastraat en schafte de blauw-oranje shirts aan. Die waren namelijk uit voorraad leverbaar. Het argument bij de aanschaf – volgens vrouwelijke belangstelenden een ongelukkige kleurencombinatie- was, dat de horizontale strepen de spelers zouden onderscheiden van spelers van voetbal een andere sporten. Verder vielen de kleuren in het veld goed op en was de kleurencombinatie nog niet bij andere clubs toegepast.
Na de oorlog wordt bij Jan Buddingh (voorzitter en erevoorzitter (in 1963) een bijeenkomst gehouden om te kijken of in Den Haag weer rugby gespeeld kan worden. Om weer aan meer leden te komen wordt op 25 februari 1946 een filmavond gehouden in samenwerking met de Buurtvereniging ‘Het Belgisch Park’ Het werd een succes: er kwamen 40 leden bij. Na bemiddeling van Paul Bechet, de Franse diplomaat die enorm veel voor HRC heeft betekend, kreeg HRC een veld aan de Van Tuylstraat in Voorburg.
Maar in welke shirts moest HRC nu eigenlijk spelen? Door de kledingschaarste zijn de blauw-oranje shirts namelijk niet meer te krijgen. Dus wordt in van alles en nog wat gespeeld. Ook schoenen zijn schaars. De Bond verstrekt bonnen waarvoor tegen betaling van 17 gulden voetbalschoenen kunnen worden gekocht. Degenen die geen bon kunnen krijgen worden geattendeerd op een Haagse sportzaak, die boksschoenen verkoopt. Ook ballen zijn nauwelijks te krijgen. De club mag er niet meer dan drie bestellen, bij dezelfde zaak die de shirts levert. Dat zijn gebruikte ballen die zes gulden per stuk kosten.
In 1948/49 zakt het enthousiasme voor de rugbysport in Den Haag naar een dieptepunt. Buiten het zeshoofdige bestuur telt de club nog slechts 7 leden.
Door hard werken en tomeloze inzet van Jan Buddingh houdt de club het hoofd boven water en groeit langzaam weer enigszins.
Volgende keer meer wetenswaardigheden en bijzonderheden over HRC.
De bijgaande foto komt uit begin jaren 60. HRC speelde toen in een soort van ijshockeyshirts, die al snel werden vervangen door originele rugbyshirts, omdat de kwaliteit te wensen overliet.…
