Na die zinderende pot tegen België op 29 mei waarin Nederland het ticket voor de Rugby Championship bemachtigde geeft aanleiding om ook eens naar de interlands in het verleden te kijken en wie kan ons beter mee terug in de tijd nemen dat Theo Heesen?!
Mij wordt wel eens de vraag gesteld: wie speelden de meeste interlands? Twee iconen binnen de Haagsche Rugby Club speelden elk meer dan 100 interlands. Maar wie heeft de meeste gespeeld? Eigenlijk doet die vraag er niet toe, want beiden zijn gewoon legendes binnen de club en het Nederlands rugby. Marcel Eman en Theo Oortwijn. En allebei jarenlang captain van de hoofdmacht van HRC. Beiden zijn nu nog steeds actief binnen de club. Marcel als coach en Theo doet veel achter de schermen.
THEO OORTWIJN
Theo Oortwijn kwam pas op 16-jarige leeftijd in aanraking met de rugbysport. Daarvoor voetbalde hij van zijn achtste tot zijn zestiende bij de voetbalvereniging DHBRK. “John Moens kwam bij ons op school. Hij speelde rugby bij HRC. Moens zei: jongens we gaan rugbyen en binnen twee drie lessen was ik verkocht. Geweldig vond ik het. Ik heb me toen aangemeld bij HRC. Rugby was vanaf die dag alles voor mij. Drie jaar later in 1969, ik was toen 19 jaar, kreeg ik de Frans Henrichs beker voor de meest belovende jeugdspeler van Nederland.” In datzelfde jaar maakte Oortwijn ook zijn debuut in Oranje. “Tegen Duitsland. Ik kreeg me daar toch een knal tegen mijn hoofd. Ik vergeet het nooit. Ik werd pas enige tijd later wakker. Ik debuteerde in 1969 en ben gestopt in 1980.” Zijn laatste interland was eveneens tegen Duitsland. “Ik speelde als full back. Er was nogal wat tegenstand tegen mijn meespelen. Moet dat nu die ouwe Oortwijn. Ze waren me toch een beetje als ouwe lul gaan zien. Ik heb de criticasters de mond gesnoerd door alle punten te scoren, een try en kicks op de palen.”
Na zijn actieve loopbaan in 1980 vertrok Oortwijn voor zijn werk naar Nigeria. Daar heeft hij een geweldige tijd gehad. Ik heb daar ook nog gerugbyd. Bij RFC Lagos. Nadien ging hij nog naar Bangladesh en Spanje.
MARCEL EMAN
Marcel Eman is ook al zo’n legende in de club. Ook hij speelde meer dan 100 interlands. Hij had een vaste plek in het nationale team. Marcel Eman is rugby. “Ik heb ook een hoop aan de rugbysport te danken. De hele wereld ben ik overgeweest. Heb hele unieke dingen meegemaakt. Neem nou bijvoorbeeld Hong Kong. Daar heb ik een speciale band mee. Met het nationale team hebben we daar een keer de verliezersronde gewonnen. Dat is toch knap voor een klein landje als Nederland, want in Hong Kong komen de beste spelers ter wereld.”
Marcel is de eerste Nederlandse Rugby international, waarvan een telefoonkaart is uitgegeven. Uitgegeven in Hong Kong in 1990 tijdens de Sevens. Ingelijst en wel behoort het tot de rugby verzameling van Leo van Herwijnen.
Eind 1976 maakte Eman voor de eerste keer kennis met HRC. “Ik was dertien jaar en ging met een vriendje mee. Omdat toen het rugbyseizoen was afgelopen ben ik in augustus teruggekomen. Ironisch genoeg: dat vriendje heeft nadien nooit meer gerugbyd” In de jeugd speelde Marcel in vrijwel alle categorieën. “Ik werd ook geselecteerd voor Jong Oranje, maar een officiële jeugdinterland heb ik nooit gespeeld. In het seizoen 1981-1982 maakte ik de overstap naar de senioren.” In 1984 (na zijn tijd bij de mariniers) debuteerde hij in Castricum bij de opening van het clubgebouw, tegen Zweden. Onafgebroken maakte Marcel deel uit van het nationale team tot aan zijn laatste wedstrijd in 1997 tegen Denemarken.
Een hoogtepunt was met HRC dat toen in het seizoen 1998-1999 alles won wat er te winnen viel.
“Op een gegeven moment word je gevraagd als coach voor het eerste team. Dan ga je daar over nadenken. Er is een aantal mensen dat bepalend is voor je carrière, als speler en ook als trainer. In de jeugd Ralph Simonis, nadien kreeg ik te maken met Peter de Bruijn en Theo Snijders, die toen bondscoach was. Het meeste heb ik, denk ik, geleerd van Jon Killingley. Hij heeft veel invloed op mij gehad. Jon wist mij op latere leeftijd nog om te vormen van een conventionele speler tot een moderne rugbyspeler.”
