In het seizoen 1998-1999 leverde HRC een prestatie door vier titels in één seizoen te winnen. Daarmee doorbrak het de hegemonie van DIOK, zoals ik vorige week beschreef.
Maar in het seizoen 2001-2002 werd ook een unieke prestatie geleverd. Zowel HRC-1 als HRC-2 werden kampioen!
HRC-1 had het dit seizoen overigens moeilijker dan het seizoen ervoor. Ascrum versterkte zich met een aantal Zuid-Afrikanen, die met enige regelmaat werden ingevlogen. ’s Ochtends landen op Schiphol en ’s avonds weer op het vliegtuig naar huis. Competitievervalsing, volgens velen. Echter bonuspunten gaven de doorslag. HRC verloor weliswaar tweemaal (onnodig) van de Amsterdammers, maar Ascrum liet enkele bonuspunten liggen en speelde bovendien tegen het einde van het seizoen gelijk in Castricum. De competitie kende een boeiend slot. In de laatste wedstrijd moest HRC in Castricum winnen om de landstitel te prolongeren. En dat deed de formatie van coach Marcel Eman dan ook: met bonuspunten! De dertiende landstitel was een feit. Ook werd dat jaar de nationale beker gewonnen. Na in de halve finale Ascrum, met ingevlogen Zuid-Afrikanen, het hebben verslagen, werd in de finale ook gewonnen van AAC.
Ook HRC-2 behaalde het kampioenschap. In de eerste divisie pakte het met overmacht de titel; in de laatste wedstrijd in en tegen Dwingeloo, al waar een hele buslading Hagenaars getuige was, werd het kampioenschap bezegeld met een klinkende overwinning.
Twee kampioenschappen in twee opeenvolgende divisies door één vereniging was nog nooit vertoond. Een unicum in het vaderlandse rugby. Het tweede team kon echter niet promoveren. De reglementen staan geen teams van dezelfde vereniging toe in de ereklasse.
