We trakteerde jullie al op het geweldige trip verhaal van Michiel Snijders en om de onvolprezen historisch stuk over onze shirts van Theo Heesen (more to come, want Theo weet wel raad met een pen/toetsenbord). En deze week neemt ons aller Robert Clemenkowff ons mee “down memory lane” en vertelt hij ons over de trip die hij eind jaren 80 maakten met de Colts en 1e jaars Senioren.
De reis ging naar Denemarken en Zweden en werd natuurlijk georganiseerd door Ralph Simonis.
Omdat drank in Denemarken en Zweden nogal kostbaar was (en dat is overigens nog steeds zo) hadden wij voor elke wedstrijd zelf een vat bier (50L) bij ons zodat we – zoals gebruikelijk bij rugby – in de 3e-helft gezellig samen met de tegenstanders een biertje konden drinken.
Nu had Ralph keurig een 25 persoons bus geregeld mét aanhanger voor de tassen/koffers en de vaten bier. Toen de bus voorreed bleek echter dat deze bestelling niet helemaal goed was doorgekomen bij de busmaatschappij uit België. De bus was er wèl, maar de aanhanger voor onze spullen en het bier dus niet. Tijd om een andere aanhanger te regelen was er niet meer en dus werden de spelers, een groot aantal tassen/koffers en de vaten bier zo goed en zo kwaad als het kon in die bus gepropt. En zo ging het op weg naar 3 wedstrijden in Denemarken en 1 wedstrijd in Zweden.
Voor onze wedstrijd in Zweden gingen we 1 dag – de Sontbruger was er toen nog niet – vanuit Kopenhagen met een draagvleugelboot naar Malmö. De bus kon natuurlijk niet mee, maar – je raad het al – het vat bier moest natuurlijk wel richting Zweden. Om geen problemen te krijgen bij de douane (zoveel drank invoeren was een no-go) hadden wij het vat in een postzak van de Deens post gedaan. En om het makkelijk te verplaatsen hadden we er een onderstel met wieltjes van een grote vuilnisbak onder geklust. Bij de douane aangekomen trok iemand ons als postzak verkleedde vat bier aan een touw voort de rest van het team liep rond dat vat, in de hoop dat het niet zou opvallen.
Overigens hadden we natuurlijk ook plastic bekers bij ons; het zou ons niet gebeuren dat we wèl bier hadden en maar niets om het uit te drinken! Een paar meter achter de groep jongens die het vat camoufleerde liep dus iemand met een flinke stapel plastic bekers die ver uit z’n rugzak torende.
Aangekomen bij de douane kwamen de douaniers onmiddellijk op ons afgelopen. Dat was slikken en wij dachten al een probleem te hebben. Tot onze verbazing liepen ze echter straal langs de jongens met het vat, direct op de jongen af die plastic bekers uit z’n rugzak had steken. Of hij mee wilde komen voor controle….
Hij en z’n rugzak werden binnenstebuiten gekeerd, maar naast rugby kleding en de plastic bekers konden ze niets vinden en dus mocht hij (en wij en de postzak) gewoon door naar de boot voor de oversteek naar Malmö.
In het stadion van Malmö hebben wij een hele leuke wedstrijd gespeeld en dat briertje na afloop smaakte nog beter dan anders.
