Tegenwoordig is het heel normaal dat teams over de grens gaan voor een trainingskamp. Zo ging het eerste team jaren geleden naar het Franse Aix en Provence voor een week en ging de jeugd met 100 man naar Engeland. Maar in 1964 was dat nog uniek. HRC maakte haar eerste buitenlandse trip naar het Engelse Basingstoke, met een Dakota van Martin’s Air Charter, later Martin Air.
Bij Peter de Bruijn en Robbie Heckmann staat die trip in het geheugen gegrift. Samen beleven zij het uitstapje opnieuw. Heckmann: “De rugbyclubs Hilversum, AAC en ’t Gooi gingen toen al wat langer naar het buitenland, maar voor ons was het de eerste keer.” De Bruijn: “We gingen met een Dakota, dat had Jus van Doorn geregeld. Wat je je nu niet meer kunt voorstellen, die Dakota bleef de volle drie dagen op het Engelse vliegveld Southend staan. Wij sliepen bij gastgezinnen en de bemanning in een hotel, maar die maakte alle uitstapjes met ons mee. De vlucht naar Engeland was al een feest op zich. Onze trainer Powel, had rum gekocht en om langs de Douane te komen, waren alle flesjes verdeeld over het gezelschap. Tijdens de vlucht bleek één van ons, Stanley Amie, jarig te zijn. Omdat de drankvoorraad aan boord zeer gering was, hebben we de rum aangesproken en zo zijn verjaardag gevierd. We werden toen een beetje baldadig. Op een gegeven moment zijn we allemaal achter in het vliegtuig in de pantry gaan kijken of er nog meer drank was. Daardoor kwam het vliegtuig in onbalans. Het hing achterover. Toen ons dat werd verteld, wilden we het vliegtuig rechtsaf laten slaan. Al die kerels gingen op de schoot zitten van de vrouw van Jus. Maar dat was geen geslaagd plan. De leukste stunt was dat, voordat het vliegtuig op Southend landde, we via de boordradio hadden gemeld dat de Beatles aan boord waren. Vier van ons hadden een pruik opgezet en bij aankomst op Southend gingen zij als eerste het vliegtuig uit. Tot onze grote verbazing stond daar een massa enthousiaste mensen, inclusief de pers te wachten.”
“In Basingstoke werden we op het stadhuis ontvangen door de burgemeester. Er speelde een orkestje en we kregen een koud buffet. Tijdens de pauze van het orkest namen Richard van der Kraats, Robbie Heckmann, Jus van Doorn, Puck van de Bogerd en Koos van Weers de instrumenten en gaven een mooi stuk jazz ten beste.”
Werd er ook nog rugby gespeeld? De Bruijn: “Ja natuurlijk. Ik heb daar zelfs nog schoenen gekocht. Je deed alles na wat die Engelsen deden, zoals veters om de schoenen. De wedstrijd tegen Basingstoke was goed, al verloren we wel. We hadden een geweldige mentaliteit en een schitterende conditie, maar we misten de basisvaardigheden.” Heckmann heeft een andere verklaring voor het verlies: “Kijk op de foto. Ik loop met een stok, was geblesseerd en kon niet meedoen.”
Op de foto voor het vliegtuig, van rechts naar links: Bert van Driel, Piet Spijk, Lex de Heer, Peter de Bruijn, Stanley Amie, Hannie Bröcker, Hans Kruze, Herman Bröcker, Jus van Doorn, André Buise, Nel van der Kraats, Mevr. Krechting, Tom Krechting, Harry Scholten, John Wesseling, Robbie Heckmann, Nick Yellechits.
Zittend vooraan: Richard van der Kraats.
Staand op de trap: Carl Ogden, Puck van de Bogerd, Kees Buise, Koos van Weers, Peter Danks, Marco Stemmerich, trainer Powel en twee stewardessen.
Onzichtbaar: Wil van Doorn.
