Het eerste trainingskamp van HRC
De Haagsche Rugby Club werd begin jaren 2000 professioneler in zijn aanpak en ging in de winterperiode met de selectie op trainingskamp in Zuid-Frankrijk.
In Aix en Provence trainde de formatie van Marcel Eman bij prettige temperaturen. Het trainingskamp werd gesponsord door hoofdsponsor Zandvliet en shirtsponsor Ilionix.
Een verslaggever van de Haagsche Courant reisde met het gezelschap mee.
Per vliegtuig ging de reis naar Nice, vanwaar de reis werd voortgezet in gehuurde busjes. Omdat niet elke chauffeur de route wist, werd afgesproken dat men achter elkaar aan zou rijden. Het leek toch niet zo moeilijk te vinden. Enkele kilometers voor het ressort, reed een van de chauffeurs vooruit. Hij wist wel de weg, dacht hij. Maar toen het busje met teammanager Ruud Truijens bij de laatste rotonde aankwam, zag hij de overmoedige chauffeur alsmaar rondjes rijden over de rotonde. Hij wist het niet meer….
Het sportcomplex was eigendom van Jerome Bianchi, een vriend van Truijens. Enkele jaren daarvoor, in 1995, was Bianchi al in Nederland geweest op initiatief van Ruud Truijens en Marcel Eman. Tijdens de Air UK Sevens in Amsterdam speelde HRC toen in voor deze gelegenheid gemaakte shirts en met twee nieuwe gezichten. Voor dit in rugbykringen unieke evenement hadden de Hagenaars namelijk twee Franse profs ingehuurd, de Toulon spelers Jerome Bianchi en Leon Loppy.
Tijdens het trainingskamp werd een avondwedstrijd gespeeld tegen de plaatselijke club. HRC won met 31-32. Een prestatie, omdat Aix RC uitkomt in de tweede divisie national en dat niveau ligt beduidend hoger dan de Nederlandse ereklasse.
In het weekeinde werd een bezoek gebracht aan een wedstrijd van topclub Toulon. In de stromende regen zagen de Hagenaars dat het er fel aan toe ging. De vechtpartijen waren niet van de lucht. Iets wat totaal niet was verwacht.
In het gezellige centrum van Aix en Provence werd ook nog een avond naar een café gegaan. Een drukke tent. Ruud Truijens en de verslaggever van de Haagse Courant (ik zei de gek), stonden stijf tegen de deur aan, wat achteraf een voordeel bleek. Wanneer mensen het café verlieten dachten ze dat ik de portier was en de fooien gingen op aan het bier.
Al met al een geslaagd trainingskamp, waar in hard gewerkt werd.
