HRC Junioren 3 nam het op zaterdag 5 februari voor de tweede keer op tegen Utrecht Junioren 2. De eerste keer hadden we thuis nipt verloren met 14 – 19, dus er was een gevoel van onafgemaakte zaken, en we keken reikhalzend uit naar de rematch. Aanvankelijk leek het erop dat het nooit zou gebeuren: Covid, toen niet genoeg spelers, vervolgens stond het veld van Utrecht onder water. Maar we waren vastbesloten om te spelen en boden ons thuisveld aan. Gelukkig wilde Utrecht ook graag spelen en kwamen ze naar HRC waar wij hen konden ontvangen met weer een volledig team.
HRC begon sterk en kwam op voorsprong met ons offload spel en directe loopacties. Hoewel we onder druk stonden in de scrum, slaagden we erin om balbezit te houden en toonden we vanaf het begin onze handling capaciteiten en support lines. Met de wind tegen in de eerste helft, hielden we de passes kort, beperkten we de kicks en speelden een multi-fase spel, waarbij we onze voorwaartsen gebruikten om URC te verzwakken en gaten in de Utrechtse verdediging te laten ontstaan.
Uiteindelijk leverde het voorwaartse spel onze eerste scores op, een aantal directe looplijnen die niet te stoppen waren, een geveinsde crash penalty, waar onze aanvoerder de bal meenam naar de tegenstander, voorbij hun first-up tacklers stapte en doorschoot naar een 50 meter sprint om daarna te scoren. We waren de tries aan het opvoeren alleen niet de conversies, we hadden namelijk problemen met converteren vanwege het ontbreken van een kicking tee! Uiteindelijk kozen we voor de old-school aanpak, iemand plat op de grond liggend, vinger op de top van de bal en onze nr 10 die voor het eerst op deze positie stond, en de bal tussen de palen ramde!
Maar het was niet allemaal eenrichtingsverkeer. Er was een stevige verdediging nodig om Utrecht van onze try line te houden in de eerste helft en het lukte. In de tweede helft hadden we het voordeel van de wind in de rug, maar blessures begonnen hun tol te eisen. Met slechts één vervanger wilden de geblesseerde spelers niet van het veld worden gehaald. Uiteindelijk moesten toch twee tegelijk het veld verlaten en speelden we nog maar met 14 spelers. We wilden geen spelers lenen en vochten door. Utrecht leek hierdoor de overhand te krijgen. Gelukkig gingen ze soms als ze de overlap hadden, niet breed maar gooiden ze meer spelers op de rand van de ruck. Ze stormden wel vooruit, maar botsten tegen een muur die niet wilde wijken. We kregen wonderbaarlijk de bal in handen en wisten de bal met een enorme kick en wind mee tot aan de middenlijn te plaatsen.
De strategie voor de rest van de wedstrijd was vanaf dat moment helder. Box kicks, punts, en met de wind in de rug waren we in staat om Utrecht lang genoeg tegen te houden tot we weer met 15 spelers op het veld stonden. Uiteindelijk is Utrecht niet over onze tryline gekomen. Ze maakten wel een box-kick die als een drop goal werd beschouwd waardoor ze punten kregen. Utrecht verdiende punten voor hun hard bevochten wedstrijd. En wij? Wij waren heel blij met onze eerste overwinning en dan ook nog eens bij een thuiswedstrijd!
