Ja het was me een wedstrijdje wel. Dit was de wedstrijd waar meerdere HRC’ers naar uitkeken, want ja, tegen je oude cluppie spelen geeft toch wel een speciaal gevoeltje. Zoals wel vaker met het Derde was de voorbereiding een beetje rommelig, maar we roeien met de riemen die we hebben.
LSRG wisten we, is een van de titelfavorieten in deze derde klasse, maar zoals wel vaker hadden wij daar maling aan. We speelden zoals altijd, met het mes tussen de tanden, maar wel een leuke derde helft erna, we blijven wel het Derde. De eerste helft was een spannende pot. De boys uit Leiden kwamen vlammend uit de startblokken en scoorden de eerste try van de wedstrijd, maar de ruggen werden gerecht en wij gingen weer ten tijde volgens ons strijdplan en met succes! Want na een listige line-out variatie kwamen we op gelijke hoogte door een try van Laurens. LSRG bleef ook spelen volgens hun strijdplan en sloeg ook terug met een keurige try. Alsof het een pingpong wedstrijd betrof scoorde wij daarna ook weer en wederom was het Laurens die weer uit een line-out scoorde, ditmaal na een hele mooie eerste rij combinatie toen hij de bal van zijn mede-prop Sam een assist kreeg. Toch was het LSRG die uiteindelijk de ruimtes net wat beter benutte in de laatste minuten waardoor zij, ondanks heroïsch verdedigen van onze kant toch nog twee keer wisten te scoren voor een ruststand van 10 – 26.
Nadat we in de rust weer even hadden doorgenomen hoe wij de komende veertig minuten zouden gaan spelen probeerden wij weer manhaftig ten strijde te trekken tegen de boys uit Leiden . Inmiddels hadden ze toch wat beter de ruimtes gevonden wat tot een aantal mooie scores leidde van hun kant. Maar wij wisten dat dit kon gebeuren, maar ondanks dat de score niet aan onze kant zat, was ons veldspel best prima. We hadden veel balbezit en het territorium, maar we konden dit overwicht niet omzetten in punten. Vanuit de slordigheid van ons spel wist LSRG genadeloos toe te slaan en dit bleek ook in de uiteindelijke uitslag van de wedstrijd. Maar we bleven wel vechten voor de bal en voor elke meter tot het einde, maar het mocht niet baten. Uiteindelijk moesten wij onze meerdere erkennen in de boys uit Leiden. Met een aantal streepjes op je huid erbij liepen wij terug naar de kleedkamers en het clubhuis om er nog met beide teams een leuke derde helft van te maken. Eindstand 10 – 62.
Het wrange is dat door de huidige maatregelen de komende wedstrijden en ook trainingen niet meer doorgaan en dat is jammer, want ondanks wat wisselvallige resultaten staan we toch stabiel bij de top 6 en nu is het afwachten of we de laatste wedstrijden die afgelast worden nog kunnen spelen of inhalen op een latere datum. Maar om op een positieve noot af te sluiten, we staan stabiel bij de top 6, we komen na de winterstop in een leuke poule terecht, met ook de leukere teams, dus daar kijken we naar uit!
Van ijzer en schurend over het kunstgras,
Mark
