Een club als HRC – ook en het Nederlandse rugby in brede zin – draaien op vrijwilligers. Dat betekent dat iedereen zijn steentje moet bijdragen. HRC heeft het gelukt dat er mensen binnen de club zijn die dat met de paplepel ingegoten hebben gekregen en dat vervolgens heel lang volhouden. Kees Jan Duiverman is er daar één van.
Zijn vader was ooit voorzitter van HRC en als bestuurder actief binnen Rugby Nederland. Logisch dus dat Kees Jan al jong (met 9 jaar) in de jeugd van HRC begon. We schrijven 1969, het oude clubhuis van HRC is dan net geopend. Tot zijn 18 blijft hij voor de Haagsche spelen. In zijn studententijd in Rotterdam wordt het tijdelijk RSRC om daarna (als doctorandus in de economie) weer terug te keren op het oude Haagsche nest.
Na zijn spelers carrière heeft hij een korte rugby-pauze ingelast om vervolgens als vrijwilliger een indrukwekkende palmares op te bouwen. Zonder volledigheid te pretenderen delen we een (ver)korte opsomming:
- jaren 80 penningmeester NRB District West
- 1992-1997 penningmeester HRC
- 1997-1999 penningmeester Stichting Women’s Rugby World Cup Amsterdam
- 1997-2005 penningmeester Stichting Nationaal Rugby Centrum (NRCA)
- 1992-2018 landelijk rugby scheidsrechter
- 2002-2019 penningmeester/bestuurder Stichting Nazorg Sport Gehandicapten
- 2017-2020 penningmeester Amsterdam 7’s
- 2019-heden coach rugby scheidsrechters
- 2021-heden beoordelaar rugby scheidsrechters
- 2017-2021 wedstrijdsecretaris Senioren op HRC
- op en af en ook nu lid van de kascommissie van HRC
- 2021-heden Match Commissioner voor de Ereklasse wedstrijden op HRC
Een hele lijst (en misschien ook de verklaring voor het feit dat de stoeltjes in Amsterdam toevallig HRC kleuren hebben) en nu dus ook weer wedstrijdsecretaris Senioren! Hoewel hij al bekend is bij de teammanagers van het 3e en Xtreme en ook de staf van het eerste hem natuurlijk al kent, vonden we het (weer) op zich nemen van ons Senioren wedstrijdsecretariaat en goede aanleiding om met Kees Jan af te spreken in het (nieuwe) clubhuis en hem wat vragen te stellen. Handig voor Kees Jan want zo weet iedereen die hem nog niet kende nu wel wie hij is en wat hij doet en handig voor de club want goed voorbeeld doet goed volgen toch?
Onze eerste vraag over een kopje espresso was hoezo hij van het toch dicht bij zijn gewone werk bij de ABN-AMRO liggende penningmeesterschap, de overstap naar rugby scheidsrechter maakte. Zijn antwoord was in eerste instantie kort maar krachtig: “grascontact“. Kees Jan miste het spel, het veld en wilde daar toch weer onderdeel van zijn. Hij maakte die stap overigens op een moment dat scheidsrechter zijn bij HRC niet bepaald in hoog aanzien stond. “HRC was altijd al een grote club, maar ref’s leveren was niet echt ons sterkste punt. Ik ben lang de enige landelijke scheidsrechter van HRC geweest en daar hebben we best wel eens – in mijn ogen terecht – kritiek op gekregen“. “In den Haag leiden we prima spelers en coaches op, maar voor scheidsrechters hebben we minder aandacht gehad. Ik vind het een goede zaak dat Obed daar nu verandering in brengt“.
Natuurlijk willen we weten wat zijn favoriete regel/rugby law is en weer aarzelde Kees Jan geen moment: “de voordeelregel“. Dat vond hij als speler een feestje omdat er dan met net wat extra Haagse flair gespeeld kan worden en als scheids is het een geweldige uitdaging om het goed en niet te kort of te lang toe te passen. “Met een mooi resultaat ook want het spel loopt dan ook lekker door“.
Die tweede vraag triggerde meteen onze vervolgvraag. “Kees Jan wat vind jij – in de rol van Wedstrijdsecretaris – dan eigenlijk de minst leuke regel (uit het VWW)?” Daar moest hij even over nadenken, maar na een slokje van de koffie kwam toch het antwoord. “Tja, dat is er eigenlijk niet één; ik vind iedere regel die een administratieve uitslag tot gevolg heeft echt minder“. “Rugby is een mooi spel en wedstrijden zijn er om gespeeld te worden, met echte uitslagen als resultaat. Zo’n 0-30 als gevolg van een claim of bezwaar vind ik toch altijd minder“.
Omdat regels en ook de functie van wedstrijdsecretaris overduidelijk geen geheimen meer kennen voor deze rot in het vak sluiten we af met de vraag naar wat er eigenlijk naast alle voorspelbare taken op het wedstrijdsecretariaat nu opvalt binnen die functie. “Het feit dat je echt aanspreekpunt, eigenlijk soms zelfs de postbode van de club bent, want er komt echt van alles binnen op het wedstrijdsecretariaat.” “Dat was eigenlijk ook de reden om meteen in te gaan op de uitnodiging voor dit gesprek/intervieuwtje.” “Het is belangrijk dat mensen weten wie ik ben en dat ook ik weet wie wie is binnen de club“.
Onze slotconclusie is dat HRC in zijn handen mag knijpen met vrijwilligers zoals Kees-Jan en met zo’n ervaren wedstrijdsecretaris. Daarbij staat zoveel rugby kennis en ervaring garant voor mooie verhalen. Dit artikel is in dat opzicht enkel het topje van de ijsberg. Reden om onze nieuwe-oude Wedstrijdsecretaris Senioren vooral een keer aan te spreken op de club want hij is zich als geen ander bewust van het belang van verbinding.
