Na een uitstapje naar Den Bosch, waar we ook het vlaggenschip naar de overwinning hebben gejuicht en de weddenschap van en voor onze Voorzitter hebben gewonnen, zijn we afgelopen weekend naar London Irish geweest.
Samen met Benji’s en Mini’s zijn we in grote getale naar één van de grootste mini festivals van Europa getrokken. Bij zo’n trip hoort natuurlijk ook het bezoeken van een “echte” wedstrijd, wederom de Harlequins, nu tegen Bath. We waren met zoveel dat er een heel vak voor ons was en dat er uitgeweken moest worden naar het grote (en heilige) Twickenham, in plaats van de Stoop. We kunnen wel zeggen dat het een indrukwekkende ervaring was. Zeker voor de turven en trainers die voor het eerst in zo’n stadion en bij een dergelijke wedstrijd waren. De beleving vooraf met een supporters haag om spelers aan te moedigen die naar het stadion lopen, op de foto met Quins en Kitt (ja die van Knight Rider) en vervolgens nog de wedstrijd. Bath ging er uiteindelijk met de winst vandoor, maar de echte winnaars waren natuurlijk onze HRCers en volgens een online review ook de mensen om hun heen: ”We had this RFC siting next to us in Twickenham Yesterday. All 250 of them were really well behaved, even the coaches! Well done.” De speciale vermelding voor onze trainers is memorabel. De dag werd afgesloten op Hazelwood, de thuishaven van London Irish ARFC, met een hapje en een drankje, really well behaved.
Zondag werd er dan eindelijk zelf gerugbyd. Door de turven met maar liefst vier teams in twee verschillende leeftijdscategorieën, U7 en U8. Het was natuurlijk niet de eerste keer dat we op dit toernooi waren, maar LIARFC had zichzelf weer overtroffen met de organisatie, strak geregeld, geen ruimte voor Hollandse eigengereidheid of Franse slag en een lekker rugby weertje. In dit internationaal sterk bezette toernooi hebben onze turven een duidelijk visitekaartje afgegeven voor het Nederlandse rugby van de toekomst, we doen mee en kunnen winnen. Bij dit festival telt dat nog niet, maar we hebben wel indruk gemaakt, want iedereen wilde tegen ons spelen en of het nou U8, U7 of een verdwaalde gup is, iedereen staat zijn mannetje en kan prima meekomen in welke samenstelling dan ook. Met andere woorden, er waren (hoofd)trainers die zo trots als een pauw rondstapten, anderen hadden daar iets meer moeite mee en hebben de dag vooral liggend doorgebracht, maar verder really well behaved. Ook hier wederom louter winnaars en alle turven met een mooie medaille naar hostel of huis.
Kort gezegd een zeer geslaagd weekend, met turven, trainers en ouders die een ervaring rijker zijn en een hostel een lift armer, maar verder really well behaved. De ervaring die onze broertjes en zusjes van de Mini’s, Benji’s en een enkele Turf op maandag meemaakten, hadden we ze liever bespaard. We leven met ze mee en zijn blij dat ze allemaal weer veilig in Den Haag zijn. De Haagse rugby familie heeft zich wederom van haar sterkste kant laten zien, in voor- en tegenspoed. We kijken dan ook uit naar het volgende evenement.
Geen Frankfurt voor de Turven, dus next stop Eemland en daarna Voorburg!
