COLTS 1
De HRC Colts (team 1) hebben gewonnen na een ijzig aanvoelend middagje met ’t betere rugby gooi en smijtwerk.
Op zich was het bereikte positieve resultaat wel heel erg knap, want onze Colts waren meer tegen zichzelf dan tegen de tegenstander van de dag aan het spelen.
Tenminste dat was het beeld langs het ijskoude lijntje. Aan een kant van het veld kregen de in grote getale meegereisde toeschouwers een zeer beperkt beeld want door de koude wind recht in het gezicht vertroebelen de koude tranen uit de ogen het beeld, terwijl aan de andere kant van het veld de supporters – net zoals de paarden – met de kont in de wind stonden en op het eind vastgevroren aan de metalen boarding. Er gaan geruchten dat men nog bezig is om wat supporters los te wrikken. Zo koud was het. De hitte van afgelopen zomer waardoor zelfs het kunstgras veld van de toen omgedoopte Haagsche toendra bruin kleurde, leek lichtjaren weg. Het was hardship vandaag.
Of dat minder flitsende rugby spel kwam door al het zand in de HRC rugby machine waar ’t Gooi gezien de tijd van het jaar rijkelijk mee strooide, (en zeker respect voor de manier waarop ’t Gooi het spel van HRC ontregelde), of dat het kwam door de welhaast Noordpoolachtige omstandigheden waardoor alleen de neus van onze hoofdcoach zichtbaar was, of dat het kwam door de dubbele latertjes na de trainingen van afgelopen week, dat is allemaal nog ongewis, maar mooi spel was het vandaag helaas niet.
Het gaf in de nazit in het gezellige clubhuis, met een Theo Mann Bouwmeester straatnaam bordje (!) aan het plafond gespijkerd, een beetje het Nederlands elftal gevoel, het mooie spel blijft (nog) wat uit terwijl er wel gewonnen wordt.
Als harde kern supporters willen we uiteraard liever mooi balspel zien, correcte snoeiharde tackles, rucks die staan als een huis, kicks die altijd goed vallen, maar als dat wat tegenzit en gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Wellicht zijn we dan ook weleens ietsje pietsje te kritisch. Want “gewoon” winnen, zelfs als het allemaal in een wedstrijd wat tegenzit, is ook een kwaliteit
Derhalve snel de overwinning punten (5-17) meenemen naar huis. Dit met een stille en beetje stiekeme tevredenheid mijmerend bij de knisperende open haard over het bereikte resultaat. Want uiteindelijk is dat wat er telt in deze hoogste poule van Nederland en we staan na het optrekken van alle mist en stofwolken zeer knap ondanks alle (blessure) pech dit seizoen, schouder aan schouder met drie overwinningen in deze tweede fase in de Cup poule met Eemland bovenaan.
Dus misschien vandaag beter om de overwinning te koesteren, weer warm te worden en de gespeelde wedstrijd positief gebruiken om zelf door te ontwikkelen en vooral het vizier op de volgende pot voor wederom een goed resultaat te richten.
De HRC Colt trein heeft over twee weken de volgende halte. Hoe we daar aankomen durf ik nu al reeds te zeggen, lekker optimistisch en positief, want wie maakt onze Colts wat, maar tegelijkertijd is dat wel een potje tegen Eemland wat altijd uitdagend is. Dus komende trainingen goed gebruiken om scherp en fris en fruitig deze uitdaging aan te gaan.
Tot over twee weken in het Haagsche Rugby theater. Komt allen. Want zoals eerder gemeld, een beetje wind, hagel, sneeuw of regen, dat houdt een HRC supporter nooit tegen.
Uw immer optimistische rugby ouder(e)
COLTS 2
Het verslag van the Player Of the Match (POM) van Colts 2 Juan van Leeuwen.
We speelden een wedstrijd tegen het cluster Pickwick Players/Rams/Big Bulls Colts 1. Het was close. Iedereen gaf 100 procent. De tegenstanders was sterk, maar niet sterk genoeg voor HRC 2! We hebben 15 – 10 gespeeld dus het was echt een spannende wedstrijd, maar dat maakt het juist leuk. Iedereen heeft echt alles gegeven en na elke goede actie juichten wij als één team. Ik denk dat we gewonnen hebben omdat we agressief/explosief speelden en goed samen werkten. Wat er alleen wel wat beter kon was de lijn in aanval en verdediging.
COLTS 3
Firstly let’s just say it was cold and get that out of the way. A proper December afternoon saw Colts 3 hosting Delft CO1 for a match that was both entertaining and at times frustrating.
HRC started well and initial concerns about the size of the Delft pack proved to be mostly unfounded. The forwards held ground well and the scrummaging was pretty evenly matched throughout the game. Delft opened the scoring but HRC came back very quickly to take a 7-5 lead.
Alas that didn’t last very long and Delft began pulling away in the first half. HRC simply didn’t shut them down quickly enough and allowed the visitors to play their own game too much. Needless ball handling errors by HRC didn’t help things much (cold hands?) but we were somewhat spared by a sub-par kicking game from Delft.
HRC came on stronger in the second half, especially showing a lot more creativity getting the ball out into the backline. Tackling also improved – something that was, frankly, poor in the earlier part of the game. There’s no doubt that we have speed in the tank and the backs made some great runs resulting in a couple of fantastic break away tries. Some smart kicking plays also kept the opposition on their toes in the last 10 minutes. Delft, however, maintained their dominance – possibly because HRC ‘woke up’ late in the game which seems to have been a pattern this season.
Nonetheless a deserved 26-61 win for Delft and here’s hoping everyone got warmed up afterwards.
