Deze week heeft BLT Visuals (een start up van een van onze oud Colt spelers) een filmpje gemaakt van een kind van de club. Tom Hijdra verwoordde dat heel mooi zelf: “Ik noem HRC altijd ‘mijn geboorteclub’. Ik ben begonnen toen ik net vier jaar was. Samen met mijn broer. Ik bleek toen het jongste rugbylid van heel Nederland te zijn. Bij HRC heb ik mijn vrienden, het zijn veel meer dan alleen teamgenoten. We zijn er voor elkaar, natuurlijk hebben we samen heel veel leuke en mooie dingen mee gemaakt. Maar ook als het even minder gaat, heb je je vrienden om je heen!” Dus voor iedereen die nu een HRC Garnaal heeft rondlopen, zelf Garnaal is, of die nog verlegen zit om een leuk HRC/rugby pub-quize feitje: “onze” Tom was de aller eerste HRC Garnaal (hoewel toen dus nog “avant la lettre”)!
Dat die eerste Garnaal inmiddels een vast waarde in ons eerste team is, is natuurlijk ook geweldig en een mooie bevestiging van de HRC-filosofie. Grappig genoeg kwam ook dit meteen naar boven toen we Tom wat vragen stelde vlak voordat we zijn filmpje op de HRC-socials plaatsten. Op de vraag van wie hij het meeste heeft geleerd was zijn antwoord namelijk: “Waarschijnlijk van een van de coaches in de jeugd (onder 8/9). Het eerste dat hij ons leerde was “houd de bal levend/keep the ball alive”. Op een moment dat we er nog makkelijk in ons eentje doorheen konden lopen, telde hij een score pas als we minimaal 5 keer gepassed hadden. Dit was om ons te laten wennen aan het passen van de bal en om ons voor te bereiden op het moment dat rugby echt teamsport wordt en je het op geen manier meer in je eentje kan“.
Nu is het geen geheim dat Tom een zwakke plek heeft, zijn schouder. Dat hij desondanks op zo’n hoog niveau kan blijven spelen is bijzonder. Reden dus om toch ook daar naar te vragen, want hoe ga je met zo iets om? “Ja, die schouderblessure…. Het was de reden dat ik een jaar niet heb kunnen spelen. Nu ik volledig hersteld ben, ben ik natuurlijk best bang dat er weer iets soortgelijks gebeurt. Reden om (met een goed preventief programma) hard te trainen om kracht in mijn hele lichaam te behouden, vooral in mijn schouder. Dat voel je en het geeft mij de zekerheid om er ieder wedstrijd weer vol voor te gaan“.
Wat ons betreft is Tom dus niet alleen een kind van de club maar ook echt voorbeeld en een inspiratie. Laten we hopen en er met zijn alle aan werken dat er uit onze jeugd nog meer spelers zoals hij voortkomen. Mocht je overigens ook Toms voorbeeld voor zo’n filmpje willen volgen, in dit artikel vind je daar informatie over.
