Met plezier lees ik de verhalen van de selectiespelers. Het leek mij leuk om zelf ook eens een (willekeurige) speler te interviewen. Het begon met “vertel eens, hoe zo rugby?”. Dat was al voldoende om het onderstaande te kunnen noteren.
“Ik heb altijd gesport, maar ik heb vriend en vijand verrast toen ik een sport koos die als ‘elegant geweld’ te boek staat. Ik was verlegen en had zeker niet de woeste bloedlust die gewoonlijk met rugby wordt geassocieerd. Het was een yin en yang ding denk ik. Rugby was jarenlang mijn yoga: in plaats van een mat en een eco-legging droeg ik kicksen en een mondbeschermer.”
Hij ging meteen verder. “Mijn eerste wedstrijd kan ik me nog heel goed herinneren. De tegenpartij had een line-up met alumni, ervaren ruggers van twintig/begin dertig die allemaal ereklasse speelden, zwaar bebaarde bergen van mannen. Ik had nog maar twee trainingen bijgewoond en een beperkt idee van wat ik moest doen. De eerste helft verliep chaotisch. Veelzeggend was dat mijn mede rookie zich halverwege plotseling herinnerde dat hij zijn vriendin moest ophalen van het station. We hebben hem niet (nooit) meer terug gezien. Van ons ons tweeën was hij misschien de verstandige. Net toen ik mijn eigen ontsnappingsmogelijkheden overwoog, stapte een van mijn (meer ervaren) teammaatjes op me af: “Je staat hooker”. Ik weet niet wat dat betekent zei ik. “Volg gewoon de andere voorwaartsen, laat ze je uitleggen wat je in de scrum moet doen en stort je op de man met de bal.” Ondanks dat ik geen vriendin had, wilde ik haar heel graag ophalen van het station. Daar zou ik veilig zijn. Een galmende stem diep van binnen vertelde me dat als ik gewond zou raken als ik het veld op zou gaan als “hooker”. Maar ik ging toch. Ons team werd die dag met dubbele cijfers vernietigd. Maar het ging wat mij betreft best goed op veld. Je moet gewoon die eerste tackle maken, want fysiek trauma dempt de zenuwen.”
“En met de zenuwen uit de weg ontdekte ik dat ik rugby leuk vond. Ik ben blijven spelen. Die galmende stem had overigens wel gelijk: ik raakte gewond, alleen niet die eerste dag. Maar dat is het waard. Het is zo leuk en in feite gaat het meer om mentaliteit dat over omvang, of geweld, of kracht. Het is net yoga, maar het heeft een iets ander – ruiger – effect.“
Right, dat was weer heel geruststellend….
Wees voorzichtig en tackle hard!
Liefs,
Mum
