Lieve mede-mums, deze zondag is het moederdag. Natuurlijk is dat een commercieel circus, maar de lokale middenstand even spekken (en cadeautjes krijgen) is – zeker nu – niet heel verkeerd en daarbij is het ook goed dat er even wordt stilgestaan bij moeders; dat er gezien wordt wat je allemaal doet en laat. En voor het geval je lompe, licht contactgestoorde horken in huis hebt, is het onderstaande verhaaltje mijn cadeautje voor jullie. (Ook geschikt om toevallig op het scherm open te laten staan, bij wijze van reminder).
Zijn vader had hij nooit gekend en zijn moeder had maar 1 oog. Vooral van dat laatste baalde hij sinds de kleuterschool al enorm, wat hij werd er mee gepest. Hij wist dan ook niet hoe snel hij moest zeggen dat hij vooral niet meer gehaald en gebracht wilde worden en dat ze van school weg moest blijven.
En toen hij een keer een cruciale pot moest spelen en zijn moeder op de club verscheen om te kijken, haatte hij haar tot in het diepst van zijn hart. Hoe haalde ze het in haar hoofd?! Nu was hij dus ook de risee van zijn team. Reden om onmiddellijk op kamers te gaan en zijn leven zo veel mogelijk van haar af te schermen.
Enfin, hij studeerde af, vond een baan, trouwde en kreeg kinderen. Op zijn bruiloft werd mams niet uitgenodigd (ze deed het niet lekker binnen dat romantische plaatje en stel je voor dat ze de foto’s zou verpesten) en toen ze later toch een keer contact zocht met kleinkinderen en die gillend weg vluchtten (“Help, papa een eenoogige heks“) was de maat helemaal vol. Hij verbrak alle banden.
Dat laatste kon echter niet verhinderen dat hij – als enig kind en ook enig erfgenaam – bericht van de notaris kreeg met daarbij een aan hem gerichte brief van zijn moeder waarin ze hem haar excuses aanbod. “Lieve zoon” schreef ze. “Toen je nog heel klein was hebben jij en je vader een ernstig ongeluk gehad. Hij verloor zijn leven, jij verloor je oog. Ik heb toen gedacht dat ik er goed aan deed om je mijn oog te geven.” “Toen je groter werd bleek dat ik me daar kennelijk in had vergist. Dat spijt me enorm. Ik had het graag anders gedaan, maar weet tegelijk dat ik – als ik morgen weer voor die keuze zou staan – hetzelfde zou beslissen. Ik houd van je en wens je alle goeds. Liefs, Mama“
Dit is natuurlijk een enorme sentimentele tranentrekker en wellicht zelfs een boordje-aap-verhaal, en ook al heb je geen oog, nier of long afgestaan aan je engeltje, weet dat je mede-mums – als we je bijvoorbeeld gehaast en druk op de club voorbij zien rennen – jouw (kleinere) opofferingen zien en herkennen.
Wees voorzichtig, tackel hard (en heb een fijne moederdag)
Liefs,
Mum
