Rugby Mum – HRC goes international!

  -   Column
langs de lijn
Een moeder van een HRC jeugdspeler schrijft periodiek over haar belevenissen rond om de favoriete sport van haar zoon

Het ‘gekke’ deel van het seizoen is weer aangebroken. Kruisfinales, finales, sevens, trips en toernooien. Wat een internationale periode is dit ook, ik noem willekeurig wat locaties Dublin, Frankfurt, London, Brussel, Luxemburg en Monaco. Daar gaan onze kinderen naar toe om de sterren van de hemel te spelen.

Ik kan iedere ouder aanraden als je de kans krijgt om eens mee te gaan naar zo’n meerdaags toernooi. Met z’n allen ergens blijven slapen, een drankje samen, samen eten en met z’n allen langs de lijn, ik vind dat een hele leuke ervaring. Het schept een band met de andere ouders. Met z’n allen trots op onze HRC-ers!

Het is mooi om te zien hoe de teams van de verschillende leeftijdscategorieën naar elkaar toe trekken. De HRC-teams zijn elkaars grootste supporters en ik geniet er van hoe ze elkaar aanmoedigen. De HRC eer wordt overal verdedigd en ook de HRC normen en waarden (waar trainers en spelers elkaar soms even aan moeten helpen herinneren). Tussen de wedstrijden door hebben ze de grootste lol met elkaar. Een hele grote box, het betere Nederlandse levenslied en natuurlijk ‘O, oDen Haag’ werkt altijd sfeerverhogend, zelfs als het weer niet zo mee zit.

Op zo’n toernooi ontstaan er mooie vriendschappen tussen verschillende clubs en zo zie je dat er bij de finale van een toernooi ineens een hele groep internationale supporters is van buitenlandse teams waar tegen gespeeld werd.

Er is ook nog een na-ijl effect van een toernooi. De duur van dit effect laat zich lastig omschrijven. Op de korte termijn bevat het na-ijl effect de bedankjes voor de organisatoren, afgewisseld met coole foto’s en filmpjes van de meest fantastische acties. Hier en daar ook nog een ‘hoe gaat het nu met’ berichtje voor spelers die geblesseerd raakten. Dagen later volgen er nog berichten over van wie is deze trui en wie heeft mijn contacttop meegenomen. Logisch dat dat even duurt want onze pubers pakken natuurlijk niet meteen hun tas uit als ze weer thuis zijn.

Een wat langdurig na-ijl effect is een toernooi een paar maanden later waar teams elkaar weer tegen komen en weer verder gaan met de gezelligheid en competitie waar ze gebleven waren.

Het mooiste na-ijl effect vind ik dat van vele jaren later, de ‘weet je nog toen op dat toernooi in …..,toen die nummer 6 van team…. ‘ en ‘toen wij ’s avonds bij die pizzeria…’, de categorie sterke verhalen en mooie herinneringen, die blijven het langst bij. Die koester ik nu al en ik weet zeker mijn rugbyer over een paar jaar ook!

Wees voorzichtig en tackel hard.
Liefs, Mum2

PS Just sayin…12 mei moederdag en de HRC winkel heeft nu al de leukste moederdag cadeaus!


Deel dit artikel:    
 
 
© 2024 Haagsche Rugby Club | Privacy Statement