Rugby Mum – Geen verstand

  -   Column
Rugby Mum - Blije doos
Het wel en wee van een rugbymoeder. Periodiek schrijft de moeder van een HRC-jeugdspeler over de belevenissen rondom de sport van haar zoon

Dat ik niets van rugby begrijp en vooral mijn mond moet houden, is niets nieuws, het wordt mij met regelmaat toegebeten. Even zo vaak vind ik van nietus en heeft hij groot ongelijk. Ik heb mij serieus ingelezen, gestudeerd op de laws en weet dus best wel wat! Okay, offside, penalty’s, alles wat er goed en fout kan zijn aan een scrum en wanneer welke spelhervatting en vanaf waar, zijn nog steeds work in progress, maar dat ik niets van rugby begrijp is écht te sterk uitgedrukt….Alhoewel….Ik moet toegeven dat ik (soms) het spoor even bijster ben. Dat zit dan vaak op het gebied van player welfare.

Laat ik vooropstellen dat ik het geweldig vind dat de Bond en natuurlijk ook de club hier steeds meer en doorlopend aandacht voor hebben en vragen. EHBO-trainingen, speler-volgsystemen, awarness campagnes: geweldig! En dat iedereen – zeker met die jojoënde coronabeperkingen – vooral gewoon (competitie) wil spelen, begrijp ik ook meer dan prima.

Maar als ik spelers – na een blessure – rijkelijk snel weer het veld in zie hobbelen, of er überhaupt niet vanaf zie gaan, vind ik dat soms best moeilijk. Ook weet ik dat clubtrainers – zeker bij jeugd – het aantal contacttrainingen goed in het oog houden. Tegelijk weet ik dat spelers die geselecteerd worden voor een of ander team “buiten de deur” ook trainen met contact en als ik dat bijelkaar optel, frons ik mijn wenkbrauwen wel wat. En dan de Bond, die de competitie meteen stopt omdat de trainingen tijdens de lock down stil liggen en ongetraind full force rugbyen geen optie is, maar die de competitie vervolgens herstart nadat er max. 5 trainingen zijn geweest. Dat vind ik dus best ambitieus.

Op dat soort momenten snap ik het toch even niet helemaal en vraag ik me af of player welfare niet betekent dat je spelers (nog) verder tegen zichzelf in bescherming neemt.

Ongetwijfeld is het het weke moederhart van een rugby-mum zonder verstand van het spel, maar als iedereen zich nogmaals extra achter zijn oren krabt op dit punt, kan dat geen kwaad toch? Het klinkt mij in ieder geval als een goed voornemen in de oren!

Wees voorzichtig en tackle hard!

Liefs,
Mum

Deel dit artikel:    
 
 
© 2024 Haagsche Rugby Club | Privacy Statement