Soms heb ik het gevoel dat ik vervaag: dat komt – denk ik – door het ouder worden. Ik word langzaam een vrouw van onbestemde leeftijd die niet meer nagefloten wordt (voorzover dat überhaupt nog zou mogen). Exit flirterige blikken, verrekte nekken en ergens echt “binnen komen” is er ook al niet meer bij. Afdeling grijze muis en niemand die nog verbaasd is als ik zeg hoe oud ik ben (of nog erger dat ze met + 3 jaar geven).
Diplomatiek uitgedrukt heet dat “je contouren worden zachter”, maar de keiharde waarheid is dat alles zakt en hangt en je langzaam onzichtbaarder wordt. De rest van de wereld wordt dat overigens ook. Dat is alleen helaas geen gevalletje “gedeelde smart is halve smart”. Het is het gevolg van ongemakkelijk en confronterend gehannes met leesbrilletjes of een of ander varifocaal ding.
Tot overmaat van ramp valt het intreden van dat verval dan ook nog eens onhandig samen met puber-gedoe, waardoor het in huis dubbel hormonaal explosief is. En dus was het natuurlijk super onverstandig van mij om aan tafel eens te polsen wat precies de voordelen zijn van dat ouder worden. Daar hapte mijn pubers namelijk onmiddellijk en veel te bereidwillig op. “Bejaardenkorting”, “dat mensen voor je op staan in de tram”, “AOW“, “dat een vrijwilliger je helpt met boodschappen doen”, “dat je niets meer hoeft”, “dat je in het clubhuis met de lift mag“…..Hou eens op zeg!
En de goedbedoelde opmerking van mijn lief bracht ook al geen redding. Zijn “je bent gewoon een lekker wijf met levenservaring”, werd door ons kroost onmiddellijk gepareerd met ”gatverdamme pap”, “too much information”, “bejaarden-sex is geen tafelconversatie”.
Maar dat het – ondanks weer een verloren pot – een ouderwetst drukke en gezellige 3e helft was op de club na HRC vs Castricum, hielp wél best prima. HRC houdt je jong!
