Weet je wat ik ook zo leuk vind aan rugby? Dat geblesseerde spelers toch vaak met hun team meegaan. Dat is goed voor het moraal en voor de support.
Daarbij is het handig voor de teammanager. Die heeft meteen een linesman en/of hulp bij het waterdragen en kicking tee brengen. Sinds kort ben ik er achter dat zo’n speler met blessureleed nog een functie krijgt toebedeeld; die van (telefoon)kluis.
Pubers en hun mobieltjes zijn natuurlijk een verhaal apart. De momenten dat ze er even niet aan vastgeplakt zitten, zijn schaars. Maar (kort) voor een rugbywedstrijd leggen ze hem echt weg. Dan is zo’n teammaatje hinkepoot dus heel handig. Door hem/haar kan je je mobiel prima, veilig en direct langs de lijn (zodat je hem na de pot meteen weer terug hebt) laten bewaren.
Dit weet ik overigens niet doordat ik iemand langs de lijn trof uit wiens jas voortdurend verschillende bliepjes en piepjes opborrelde. Nee, mijn wijsheid komt van die keer dat “de kluis” in een andere auto was gestapt en onze achterbank – alle 3 telefoonloos – in paniek aandrong op het onmiddellijk in zetten van de achtervolging. Manlief heeft de auto met “de kluis” uiteindelijk met succes bij een benzinestation van de weg weten te krijgen.
Wees voorzichtig en tackle hard,
Mum
