Hier thuis horen we nog niet bij de 60% besmette Nederlandse die onze premier voorspelde (althans dat denk ik, want het is bij ieder kuchje of pijntje toch even schrikken). En inmiddels is het mij ook duidelijk dat wij geen hamsteraars zijn; sinds het afgelopen weekend eten we wat er toevallig nog in de supermarkt lag. Maar qua ICT hebben we het wel voor elkaar. De heren hebben alle internetversterkers aangezwengeld zodat we allemaal thuis kunnen werken en live kunnen streamen. Ook de mails met thuistrainings-programma’s druppelen langzaam binnen, zodat mijn idee om de kids in verband met de broodnodige beweging op te zadelen met (te) lang uitgestelde schoonmaakklusjes (kastjes van binnen schoonmaken, ramenlappen etc.) geen succes lijkt te worden.
Al met al heb ik het idee dat we het best op orde hebben en het nog wel even vol kunnen houden. Met uitzondering van één puntje dan; zijn team was zo goed als (en zeer verdiend, want met afstand de beste) kampioen en de voorbereidingen voor de finale en het daaropvolgende toernooiseizoen (met Oranje) waren ook al in volle gang. Reden voor hem om die eerste dagen voortdurend rugby.nl en de team app te checken om te kijken of er al nieuws was over de competitie. Inmiddels doet hij dat wat minder vaak, maar met het dalen van het aantal checks en het uitblijven van echt heel concreet bericht, daalt zijn humeur toch ook ieder keer net nog wat verder.
En dan te bedenken dat ik afgelopen weekend dacht dat we het laagste peil puber-gemopper al hadden bereikt…. Enfin ook daar zullen we wel een draai aan weten te geven.
Wees voorzichtig en tackle hard
Liefs,
Mum
