Bij rugby is er plek voor iedereen zeggen we altijd. Maar als je de “gestaalde perfectie” van onze selectie ziet, zou je misschien toch – ten onrechte – de indruk kunnen krijgen dat dat een tikkie overdreven is, of dat met “iedereen” vooral een stuk of 20 fitte gym-boys wordt bedoeld.
Rugby op HRC is echter meer dan ons vlaggenschip! Het gaat van Garnaaltjes tot (oude) Haagsche Meesters, het zijn dames en heren en het is top- tot breedte sport. Daarbij zijn er ook binnen een teams absoluut verschillen – zelfs bij ons 1e – want een winger is nu eenmaal geen 1e-rijer.
Een goed voorbeeld van een leuk, super divers team is ons 3-Colts team.
- In dit team spelen Hein en Felix – totaal verschillende types – maar dikke vrienden en (bijna) onafscheidelijk (zelfde school, zelfde huiswerkbegeleiding, zelfde sport). Samen zijn ze voor een groot deel verantwoordelijk voor de goede sfeer in het team, de gangmakers die garant staan voor lol, heel veel lol.
- Ook Demi speelt in Colts 3. Ze is best klein en tenger, maar ze staat absoluut haar mannetje op de 3e-rij.
- Dat geldt net zo voor Rabia zij speelt met sporthoofddoek en tackelt als de beste. Nadat ze het spel op tv had gezien en ook op school een keer een wedstrijdje had gespeeld, was ze vast besloten om te gaan spelen.
Beide dames besloten – ondanks dat ze al naar de dames zouden mogen overstappen – overigens heel bewust bij de Colts te blijven spelen. Dat is fysiek best zwaar (en qua kleedkamers soms lastig, al zijn er inmiddels bijna geen clubs meer die niet ook op dames berekend zijn), maar voor hun verdere ontwikkeling binnen het spel voelde het goed. Het team heeft ze daarbij ook hard nodig want als het even wat minder gaat zijn het vaak de dames die er voor zorgen dat er even een schepje bovenop wordt gedaan.
- Mees – de fly half van het team – is ooit met voetballen begonnen, maar de rest van de wereld zag al snel dat iets fysiekers hem beter zou passen en zo kwam hij al een tijd geleden bij HRC terecht. Samen met andere meer ervaren spelers zorgt hij er voor dat nieuwe spelers snel hun draai vinden in het team en in het veld.
- En Chris is een mooi voorbeeld van zo’n net gestarte speler. Na 13 jaar judo op topsport niveau wilde hij heel graag een teamsport (met de gezelligheid die daarbij hoort) proberen. Rugby was een voordehandliggende keuze want een tackel maken gaat hem prima af en dat het gezellig zou worden had zijn opa – die zelf 40 jaar speelde – hem al op een briefje gegeven.
Dat laatste – opa, vader, broer, vrienden die al speelden – is overigens iets waar veel rugbyers juist niet in verschillen en dit team is daarop geen uitzondering. Bijna allemaal hebben ze iemand met roots binnen de sport. Maar Rabia bewijst dat ook dat geen vereiste is om tot de rugby-familie toe te treden. Uiteindelijk is er dus toch vooral die ene gemene deler: bij rugby is er écht plek voor iedereen!
NB: heel divers betekent overigens natuurlijk niet dat het niet draait. Nadat de eerste pot net verloren ging werd de tweede wedstrijd van Colts 3 met ruime cijfers gewonnen!
