Einde van het reguliere seizoen, de laatste districtswedstrijden zijn al een tijdje achter ons. De Benjamintrip als een knallende afsluiter, maar ook het begin van het smeden van toekomstige banden van onze jonge HRCers, want we zijn 1 team en 1 HRC!
De meivakantie is aangebroken met meerdere buitenlandse toernooien op het programma. Op deze dagen vaak samengestelde teams, andere regels en andere teamgenoten dan in het reguliere seizoen. Een goede leerschool, maar ook een mogelijkheid om te laten zien waar HRC voor staat: respect, discipline, inzet & broederschap. Op deze (internationale) toernooien geven we een visitekaartje af en zijn we ambassadeurs van onze mooie club. Soms halen we in het spel het niveau van onze grote heren en soms zit het er tegenaan. Hoe het ook gaat, we proberen hoe dan ook dat het haar sporen nalaat in het collectieve geheugen, van de gastheren, de tegenstander, de coaches en de spelertjes zelf.
We nemen u mee naar de dag voor Moederdag, zaterdag 10 mei: het JPMorgan International Youth Rugby Tournament. Met inderdaad een samengesteld team, andere regels (7 spelers , een haast vierkant veld, drop kick restart, lineout, maul met onbeperkt aantal spelers, Handoff is een “grey area”…) wat aanpassing was nodig en wat training vooraf gewenst. Door de meivakantie en wat afmeldingen traden we aan met 8 spelers, waarvan iets meer dan de helft aan een kleine training op HRC konden meedoen. Na een korte instructie voor de eerste wedstrijd (“laten we ‘t Gooi eerst even oprollen en dan kijken we verder”) en specifieke instructie van coach Wes aan de Wolfpack en aan het team: “zie het toernooi als een piñata: hoe harder je beukt hoe sneller de snoepjes komen”, stonden onze 8 heren en de in grote getale supportgroep klaar voor de wedstrijd.
Wat we hier aanschouwden van het team is bijna niet te beschrijven. Datzelfde gold voor zij in de resterende wedstrijden ook lieten zien. Als nooit tevoren konden zij in het bestek van een klein kwartier laten zien wat de waarden van HRC zijn. De inzet en broederschap waren weergaloos alsmede het aanpassingsvermogen, de veerkracht en de discipline en brachten ons middels klinkende overwinningen tot de finale.
Onze spelertjes moesten zich nog 1 keer opladen voor de laatste horde, CSCE. Het warme weer, het harde werken en de beperkte wisselmogelijkheden leken de spelers voorafgaand aan de finale parten te spelen. Echter dit werd tenietgedaan door de tomeloze support aan de kant, de ouders, broertjes en zusjes, De Kraaien uit de JBL en de andere aanwezige HRC teams schreeuwden onze jongens naar een welverdiende en hard bevochten overwinning. De piñata was gebroken en de snoepjes overspoelden het team: winners! Het was echt een genot om onze gastjes te zien opstaan en boven zichzelf uit te stijgen met hulp van hun team. Het wordt altijd gezegd: 1 speler kan een wedstrijd niet winnen, het is het team wat dit doet. En dat hebben we in een haast perfecte uitvoering mogen aanschouwen. De coaches liepen over van trots op onze jongens en hetgeen ze hier hebben laten zien: veerkracht, teamspirit en het heerlijke spel! We laten hier weer een mooi visitekaartje van HRC achter.


