Wij meisjes zijn, volgens mij, best goed in het onmiddellijk herkennen en inventariseren van de pikorde. Voor ons mums is dat – zelfs voor diegene die hier niet zo’n goede antenne voor hebben – helemaal makkelijk, want er zijn in één oogopslag bepaalde lagen in de rangorde op de club te herkennen.
De graag geziene gezellige-vaak-op-de-club-borrelende-mums-pik je er meteen uit. En zo niet, dan vinden zij jou wel! Dit zijn immers de dames van “hoe meer zielen hoe meer vreugd”, die je – zo doen wij dat bij de rugby – meteen hartelijk verwelkomen.
Doorgaans zitten er tussen al die gezelligheid ook één of meer mums met een bijzondere, duidelijk iets hogere, status. Dat ze een beetje op een voetstuk staan kan je niet ontgaan. Dat zie je bijvoorbeeld aan de manier waarop ze begroet worden.
Waarom juist zij op een hoger plan staan was mij – toen ik een beginnende mum was – overigens niet meteen duidelijk. Maar daar kom je vrij snel achter. Zij produceerden en leverden een goed “rugby-product”. Denk dan bijvoorbeeld aan de vrouw van de trainer die op eenzame hoogte staat omdat ze a) een top trainer aan de haak sloeg, b) een top speler baarde en opvoedde en c) daarbij ook nog eens een enorm betrokken sponsorend top kind heeft, aan die heldin die 3 rugbyers van niveau in huis heeft en die jaren lang voor de CJC kookte, of aan die moeder van dat supertalent die zelf ook nog eens actief is op de club en bij de Academy (dat levert extra punten op) en aan de moeder van een talentvolle speler (haar jongste) en een boomlange tweederijer (haar oudste) die het geweldig doet in ons eerste.
Overigens zijn deze super-mums zichzelf niet van hun bijzondere status bewust. Ze kennen gewoon iedereen en iedereen kent hen. Dat ze wat vaker of anders begroet worden dan anderen, is geleidelijk zo gegroeid en valt hen niet op. Zij zijn wars van pikorde en komen gewoon gezellig een drankje doen op de club, met jou.
Wees voorzichtig en tackel hard!
Liefs,
Mum
