Vorige week passte Mattes met respect naar Sulita, een dame die het voor elkaar speelde om als omhoog gedispenseerde Junior haar mannetje te staan in het eerste team van onze (beesten van) Colts. Dat ze een balletje kan gooien zal dus geen verrassing zijn. Maar hoe en naar wie?
Sulita, je vader en al je broers rugbyden, je vader geeft training en je roots liggen in Fiji. Misschien een domme vraag, maar hoe ben je bij rugby terechtgekomen?
Dat ging eigenlijk vanzelf. Mijn vader – eigenlijk mijn hele familie – praat vooral over rugby, iedereen speelt of speelde en dus was ook ik vaak op de club. Eerst was dat WRC waar mijn vader speelde en daar heb ik ook een paar weken meegetraind. Daarna heb ik 2 jaar in Delft bij de Benjamins gespeeld en sinds de Mini’s speel ik bij HRC.
Heb je in Fiji ook wel een gespeeld en hoe anders is dat dan hier?
Ja, natuurlijk spelen we rugby als we in Fiji zijn! Het is dan vaak touch een soort family event; we spelen met zijn allen. Het spel is overigens – ondanks dat we dus vooral met de familie spelen – wel wat agressiever, flink sneller en met meer offloads.
Je speelt – Mattes noemde het al – nog steeds bij de Colts en dus met de mannen. Zou je dat andere dames ook aanraden?
Dat verschilt denk ik per persoon. Voor mij was het het beste. Ik wil me blijven ontwikkelen, ik kon echt nog mee/meer en ik heb ambities. Maar het is niet makkelijk. Ik moet meer uren maken en harder trainen. Jongens zijn nu eenmaal echt sterker.
Meer trainen? Doe je er academy bij of heb je dat op een andere manier geregeld?
Over de academy hebben we het wel gehad, maar ik heb de luxe van een hele goede prive trainer thuis die als geen ander weet wat goed voor mij is; ieder woensdag train ik dus extra met mijn vader.
En dan nu die Fiji offload, naar wie pass je?
Mijn pass gaat naar Jan Meijer van de Junioren.
Beste Jan, jouw pass ontvangen we graag uiterlijk aanstaande donderdag 13 mei en voor 17.00 uur via redactie@haagscherugbyclub.nl en vergeet de regels van het spel niet!
