Dank je wel Birgit, een goede pass is makkelijk vangen, zelfs voor een prop van heel lang geleden.
Martijn Koelers dus, voormalig prop bij een gezellige studenten vereniging in het noorden van het land (je weet wel, de eerste landskampioen 😉). Qua rugby ben ik nu toch vooral vader van Gup William en samen met mijn vrouw Shanti teammanager van de Guppen en doe ik af en toe iets met subsidies. Naast William zijn wij ook de ouders van Olivia (is zeven en vindt vooral het clubhuis en de bar heel gezellig, het banana bread van Debby is heel lekker) en James die heel graag Garnaal wil zijn, staat elk weekend langs de lijn te smachten om het veld op te gaan, maar is nog te jong.
Dat William ging rugbyen werd al vrij snel duidelijk. Het had niets te maken met mijn rugby “carrière” of oud HRC’er oom Chris Silos, maar dat maakt het wel makkelijk. Nee, tijdens alle peuter en kleuter gymmen (er waren nog geen Garnalen) weigerde hij te voetballen. De bal in de hand nemen is gewoon logischer. Dan sta je dus langs de lijn bij de eerste Guppentraining en is er geen ontkomen aan dat je ook mee gaat doen, al was het alleen maar door de enthousiaste en overtuigende hand van “hekfluisteraar” Wouter van Munster, voormalig Guppen teammanager en nu Turven hoofdtrainer.
Je raakt dan meer en meer betrokken bij de Club, je stelt je zelf open en dan ben je zo teammanager. Vanaf het begin wist ik al dat ik dat niet alleen wilde en kon doen. Gelukkig heb ik een vrouw die meteen riep: “dat kunnen we toch heel goed samen doen”. Dat blijkt inderdaad heel goed te kunnen. Al moet ik heel eerlijk toegeven dat wat ik doe niets vergeleken is met wat Shanti als recht geaarde rugby mum regelt, initieert en oplost; Guppenbier en Sinterklaas tijdens Corona, verkeersplan voor Benoordenhout Begroot (dank voor alle stemmen, geen geld, maar wel aandacht van de gemeente, wie weet wordt het toch echt wat) en welkom initiatieven voor nieuwkomers in Nederland via Gast aan Tafel.
Als u dit leest zijn we net in het nieuwe jaar. Bij deze dan ook een gelukkig nieuw jaar en blijf nog even voorzichtig met gezamenlijk dingen ondernemen en rechtstreeks contact. Contact en dan bedoel ik hard en laag inkomen is/was heerlijk (toen ik het nog kon), maar een bijtijds gepasste bal kan daarentegen ook resultaat hebben, neemt niet weg dat fysiek contact tussen zwaarlijvige rugbyers echt zijn charmes heeft. Na dit soort ontboezemingen wordt het tijd dat ik de bal af geef, voordat ik mij helemaal vastloop. Gelukkig staat er iemand klaar die lenig en sterk genoeg is (fanatiek kiter) om met elke pass iets creatiefs te doen. Als hoofdtrainer van de turven lijkt me dat een fijne eigenschap en ik kan me de leuke filmpjes met de Guppen nog goed voor de geest halen. Arend Jan Meijer hier komt ie……..
