De pass van Robert Clemenkowff was lang – sinds 8 juli jl. – onderweg maar is desondanks prima (maar kennelijk wat laag) gevangen door Bonni May. Bij de seizoen start 2021-2022 wordt er dus meteen weer lekker virtueel (door)gebald. En gelukkig gaat de bal ook weer in het echt rond op de velden! Laten we er een (gewoon) mooi seizoen van maken.
Bedankt Robert Clemencoff voor de mooie pass op mijn enkels 😂
Mijn naam is Bonni May, lid van de club sinds 1982/83 dus oude garde zoals de nieuwe passanten altijd zeggen.
Ik ben begonnen rond mijn 15 a 16e jaar met rugby door Aad van Kampen die de vader was van een van mijn schoolvrienden. Ik kwam al jaren thuis bij deze rugbyfamilie en uiteindelijk heeft Aad mij overgehaald om het een keer te proberen bij de rugby.
Op HRC werd ik werd onder de hoede genomen door Ralph Simonis als trainer en Aad van Kampen als teammanager en toen is het eigenlijk nooit meer goedgekomen. Mijn eerste wedstrijd was tegen de Big Bulls thuis. Op de prop moest ik gelijk vanwege mijn goddelijke lichaam en mijn enorme kracht. Ik wist niet wat mij overkwam! Ik had het idee dat ik trainde met allemaal nette en sociale jongens. Maar zodra dat fluitsignaal klonk veranderde iedereen in een geoliede moordmachine. Ik wist niet wat er allemaal gebeurde: koppen tegen elkaar bij de eerste scrums, vuisten vlogen om mijn oren, ik zag zelfs een schoen van mijn flanker voorbij komen in het poortje richting de hooker van de tegenstander. Gelukkig was ik jong en flexibel en kon ik me gelijk aanpassen aan deze tactiek. Maar de scheidsrechter snapte het wat minder dan wij en die besloot de wedstrijd – na enkele keren uitgelegd te hebben hoe de regels volgens hem wel toegepast zouden moeten worden – te staken. Wel jammer want we stonden flink voor.
Maar goed dat was vroeger nu is het rugby veel sneller geworden en een stuk veiliger. En ik was (en ben) hoe dan ook helemaal verknocht aan deze sport.
In mijn senioren periode werd ik op een gegeven moment gevraagd door Marcel Eman of ik niet het derde onder mijn hoede wilde nemen. Er konden dan jongens van de jeugd met wat ervaren senior spelers wennen aan het volwassen rugby geweld. Dat heb ik toen gedaan en ben dat ook blijven doen na mijn zware knie blessure. Een jaar of 20 ben ik wel trainer geweest van het fameuze 3e. Veel jongens heb ik zien komen en uiteindelijk zien spelen voor ons 1e team.
Ik heb me altijd ingezet voor onze club op allerlei manieren tot een aantal tropenjaren in het bestuur als hoofd TC. Daar hebben we veel gedaan en wil nogmaals mijn TC leden bedanken voor de enorme inzet en progressie die we in een jaar of 7 hebben neergezet. Want als ik nu naar de structuur kijk van onze jeugdteams en de stroom spelers die nu doorkomen vanuit de jeugd om onze senioren te vullen mogen we daar wel trots op zijn.
Nu ben ik een van de trainers van ons damesteam en ga me daar even op focussen want ik vind wel dat we als HRC ook een damesteam op ereklasse niveau moeten hebben. Dus voorlopig is deze jonge man van de ‘Oude Garde’ nog niet klaar.
Ik kan wel een heel boek schrijven over al mijn jaren bij HRC maar we hebben net alle afleveringen van David Weersma achter de rug dus ik geef jullie nog even adempauze 😂😂😂😂😂. Maar voor details en mooie verhalen ben ik altijd te vinden aan de bar of langs het veld .
Bij deze zal ik de bal door passen naar Kour van der Laan.
Kour, jouw pass zien we graag uiterlijk donderdag 26 augustus vóór 17.00 uur via redactie@haagscherugbyclub.nl voorbij suizen.
