Wouter, bedankt voor de pass, ik kon de bal nog net controleren voordat ik hem direct doorpass!
Het lijkt alweer lang geleden dat ik samen met mijn bestuursleden deze mooie club mocht besturen. Maar, eerlijk is eerlijk de overdracht aan Mark na drie jaar heeft de club volgens mij nog geen windeieren gelegd. De teksten uit jouw koker lezen goed weg Mark!
Afgelopen zaterdag mocht ik in de plaats van Ole (vriend) aantreden als ‘guppentrainer’. Wat was dat een ervaring zeg. Ik heb mijn ogen uitgekeken niet op de laatste plaats door de grote hoeveelheid kinderen en trainers. Dat het er veel waren dat wist ik wel. Ik heb de aantallen voorbij zien komen, pasfoto’s goedgekeurd, foto’s van Mickey Mouse afgekeurd, ‘processen’ bedacht en VOG’s aangevraagd. Van achter mijn computer dat dan weer wel. Wanneer je dan tussen de guppen en trainers op het veld staat en mee mag doen aan hun warming up, heel hard GUPPEN GUPPEN GUPPEN mag schreeuwen, kinderen uit elkaar mag halen die ‘klooien’ in de rij of de halve training de hand vast mag houden van een gup, dan ben je echt met een andere kant van HRC bezig.
En op dat moment realiseerde ik me dat wat ik deed als secretaris echt wel bijdroeg, maar dat het echte werk op het veld plaatsvindt door al die trainers en daaromheen door de goed geoliede machine van teammanagers en actieve ouders. Iedereen beleeft HRC dus op zijn eigen manier. We zijn 1 club, met 800+ gezichten inmiddels. Heel gaaf om door de jaren heen die verschillende gezichten te leren kennen. Voor mij is ‘tussen de guppen’ de laatste kennismaking voor sommigen juist de eerste. Daarom wil ik de bal doorpassen aan Martijn Koelers; Teammanager bij de Guppen en steun en toeverlaat van HRC op het gebied van subsidies. Martijn: handen klaar!
