Deze zaterdag stond er een belangrijke pot voor ons eerste Colts team op de planning. Bij een overwinning zou er een grote stap richting de Cup Poule kruisfinales gezet kunnen worden.
Vooraf past een waarschuwing. Ik moet u op voorhand bekennen dat mijn doorgaans vanzelfsprekende objectiviteit – door u vrijmoedig tot in de in mijn ogen belangrijke details te rapporteren over hetgeen door de Colts op de mat wordt gelegd – in dit verslag schaamteloos zal worden losgelaten. Het was gewoon heerlijk genieten op alle rugby fronten. Superlatieven over het vertoonde spel schieten voor deze mooie overwinning eenvoudigweg te kort.
- Mooi snel (echt) Haagsch spel gezien met onder andere een schitterende try tot gevolg;
- de verdediging stond sterk en de rucks stonden als het Paleis Noordeinde;
- de snelle lijn werd vandaag goed benut en met Zwitserse precisie uitgespeeld;
- Alleen – als kritische noot – het kicken van (een van onze verder niet bij naam te noemen team begeleider) liet nog enigszins te wensen over. Er moesten na een kick, die ongewild in de tribune belandde, haast vier onschuldige supporters worden afgevoerd en schijnbaar waren er ook eerder klachten geuit over de kwaliteit van de beelden van de wedstrijd, want tot drie (!) keer toe werd het pershokje gedurende de wedstrijd onder vuur genomen, een vermoedelijke deuk in het dakje tot gevolg.
Ons aller strenge edoch rechtvaardige teammanager liep als een vrouwelijke versie van James Bond langs de lijn en richtte op gezette tijden een vervaarlijk uitziend zwart apparaat met rode knoppen richting het clubhuis. Mij is achteraf verteld dat dit de mobiele bediening van het scorebord was, waar half time 26 – 0 in het voordeel voor HRC stond. En toen moest het tweede deel nog beginnen; kunt u nagaan.
Met het zweet tussen de schouderbladen begon dit tweede bedrijf helaas niet gelijk lekker voor HRC. Wellicht kwam dit door wat onderschatting, het eerste deel was immers lekker verlopen. ‘t Gooi knokte zich tot verassing sterk terug de wedstrijd in en drukte vrij kort na de herstart een eerste tegen try. Dat knokken werd op een bepaald moment ook wel ietsje pietsje te letterlijk genomen waar de uitmuntende ref. van de dag prima mee omging. Er werd opgevangen (langs de lijn en op het volle terrasdek van waar ook naar Ierland tegen Wales werd gekeken) dat als beide teams niets over de ref gezegd hebben, het dan echt een goede was. Het bleef aan beide zijden stil, de ref. voelde de wedstrijd uitmuntend aan.
HRC liet zich gelukkig door de tegenstander het hoofd verder niet op hol brengen en bleef tot en met de laatste minuut het eigen snelle spel spelen en tries drukken. Dat bleek te veel voor ’t Gooi.
Einduitslag 57-17 in het voordeel voor HRC. Een oprecht, geheel verdiende, mooie overwinning die de kruisfinales die recht geven om om het landskampioenschap te mogen spelen, zeker dichterbij brengt.
Met een warme gloed van trots over het spel en de inzet terug naar huis gereden in de wetenschap dat op 11 maart de een na laatste (derde) Cup poulefase wedstrijd gespeeld gaat worden. Niemand kan zich nog veroorloven om hier achterover geleund naar toe te leven. Dus vooral blijven komen naar de trainingen en dan het liefst met alle speelgerechtigde Colts. Want hoe breder de totale hoeveelheid spelers des te beter alle drie de Colt teams voor de dag kunnen komen.
Uw geheel subjectieve en uitermate positief gestemde rugby ouder(e)
