Er zijn van die dagen dat het niet allemaal mee zit. Deze zaterdag uit naar Den Bosch was er zo een. Het begon eigenlijk al een beetje voor de wedstrijd want door de grote hoeveelheid geblesseerde Colts over de drie teams heen, bleef het voor de technische staf – zelfs tot en met vrijdagavond – schipperen om de teams op de been te brengen.
Wat daar het bijkomende effect van is, is dat spelpatronen niet (meer) een automatisme zijn en dat tijdens een wedstrijd het woordje “ongelukkig” vaker dan gewenst valt. Een ongelukkige tackle, een ongelukkige loopactie, een ongelukkige vangbal, een ongelukkige pass, een ongelukkige line out, etc, etc. Het enige gelukkige was dat er geen nieuwe blessures bij zijn gekomen en dat uw verslaggever een paraplu bij zich had, want de druppels waren zo af en toe zo groot dat – als je er eentje op je hoofd kreeg – je helemaal zeiknat werd. Zelfs de voorspelling van de buienradar was deze zaterdag “tegen ons”; het zou droog zijn tijdens de wedstrijd.
Teambreed zat het gewoonweg vandaag allemaal wat tegen voor onze Colts. Net als verleden week leek het erop dat niet iedereen vanaf het begin van de wedstrijd “aan” stond en werd er al snel tegen een 14 – 0 achterstand aangekeken.
Dat kon in tegenstelling tot verleden week, ondanks een mooie try en benutte conversie van HRC voor halftime, niet meer worden omgebogen. Pas op het eind van de wedstrijd werden er weer wat try’s in het voordeel van HRC gedrukt. Maar dat was ietsje te laat. De overwinning kon dit keer niet over de streep worden getrokken. Het liep gewoonweg niet “lekkâh”. Resultaat 33-24 voor The Dukes.
Dat het er allemaal wat ongelukkig uitzag laat onverlet dat er wel harde arbeid is geleverd door alle leden van het team en dat er tot de laatste minuut is getracht om er toch wat van te maken. Het vermoeden bestaat dat – juist omdat het allemaal wat tegen zat tijdens de wedstrijd – de spelers (en speelster) probeerden te overcompenseren. Wat uiteraard niet nodig is, maar wel begrijpelijk. En laten we ook niet vergeten dat het zo langs het lijntje altijd veel makkelijker kijken is.
Het simpele feit dat dit voor de HRC Colts niet positieve resultaat direct na de wedstrijd werd gebruikt als motivatie, geeft aan dat de Colts geen verliezers zijn die excuses verzinnen, maar dat ze de juiste winnaarsmentaliteit hebben, alleen maar harder willen trainen en reikhalzend uitkijken naar de komende wedstrijd zodat deze anomalie in het resultaat weer snel afgeschud kan worden.
Dinsdag en donderdag dus weer positief gestemd en hopelijk in grote getale naar de trainingen en komende zaterdag thuis (op de HRC familiedag) tegen URC voor Colts 1, Colts 2 uit tegen Groot Mokum, en Colts 3 (ook met naar verwachtig een wat groter publiek) thuis tegen het cluster URC/Pink Panthers. Laten we hopen op mooie potjes tijdens deze nieuwe ronde en dus ook nieuwe kansen.
Uw inmiddels opgedroogde en gemotiveerde schrijvende rugby ouder(e)
Ook de Man Of The Match van Colts 1, Ties Hornstra, heeft van zich laten horen:
De wedstrijd begon vrij moeizaam. We zetten minder druk op de tegenstander dan bij onze vorige wedstrijden en waren in het begin een beetje slordig met tackelen en strakke pasen geven. De line outs gingen daarentegen voor mij gevoel best goed. Ook maakten we veel gebruik van kicken, wat ons wat meer rust gaf. In de tweede helft herpakten we ons zelf en gaven we meer weerstand. Aan het einde van de wedstrijd hadden wij het momentum volledig. Het was te merken dat we veel last hebben van blessures. Het blijft moeilijk om hetzelfde te spelen met andere spelers. Ik denk dat dit een wedstrijd is waar we goed van kunnen leren.
De foto boven dit artikel is overigens van de wedstrijd van Colts 3 uit tegen cluster URC/Pink Panthers. Aanstaande zondag wederom de tegenstander van Colts 3, maar dan in eigen huis. Het vooruitzicht voor Colts 3 is positief gezien de 32-59 winst afgelopen weekend.
