Of het de tijd van het jaar is, of dat de temperatuur de spieren en pezen van onze helden wat stroef maken, geen idee. Maar op de een of andere manier komt het potentieel van het team er in deze tweede periode vooralsnog onvoldoende uit.
In de nazit werd door de half bevroren chauffeurs en chauffeuses naar verklaringen over het resultaat gezocht. Want twee keer op een rij niet winnen voelt als HRC onwaardig. Natuurlijk waren er vandaag weer spelers die wat geblesserd, ziek, zwak of misselijk aan de wedstrijd begonnen (of al eerder hadden afgezegd). Dus was het (wederom) een samengestelde groep spelers waarvan een aantal niet fit. Er liepen ook nieuwe spelers tussen die nog nooit met elkaar in een zelfde team hadden gespeeld. Tel daarbij op het tijdens de wedstrijd continue (deels gedwongen) doorwisselen en dan wordt het wel heel uitdagend om vanuit een stabiele structuur te rugbyen.
Dit keer waren er geen andere externe excuses, want er is door beide teams buitengewoon sportief gespeeld. De ref van de dag floot uitstekend. Het zonnetje liet zich goed zien. Het kunstgras veld lag er puik bij. De sfeer voor de wedstrijd was prima. Warming up ging lekker zo vanachter glas bezien.
Spelers en toeschouwers waren zeer positief gestemd en er ook helemaal klaar voor. Het begin van HRC was goed met snel spel. Een verdiende mooi afgeronde try voor HRC. Wellicht dat deze fijne omstandigheden het sportieve noodzakelijke gif wat op de achtergrond bij onze helden had gezet. Want het oogde zo nu en dan wel wat flegmatiek bij een aantal spelers zo langs het lijntje.
Feitelijk tot ergens rond de zestigste minuut, had in ieder geval Uw scribent het volle geloof dat er netjes gewonnen kon worden. Maar nadat the Dukes een soort van vervroegd Sinterklaas cadeautje kregen in de vorm van een try, omdat HRC het op dat moment verdedigend wat liet lopen, kon HRC geen vuist meer maken. De wedstrijd liep van onze Colts af. Niet alle spel beslissingen tussen de lijnen van diverse spelers vielen goed uit. Eindscore 28 – 17 in het voordeel van the Dukes. Niets op af te dwingen.
Het deze zaterdag niet winnen voelde wel anders dan het katterige gevoel over het resultaat van verleden week. Want er is wel hard gewerkt door de mannen. Elke beslissing van de ref in de wedstrijd was “spot on”. Daarom voelde het niet dat het net zoals afgelopen week een onrechtvaardige uitslag was.
Het zag er bij vlagen vandaag helaas wel wat ongelukkig uit. Het pechduiveltje zat bij teveel spelers op de schouder. Dan valt het ovaaltje ook teveel verkeerd en is het niveau van de Cup poule te hoog dat dit ongestraft blijft.
Aanstaande Zaterdag naar de hekkensluiter van deze tweede fase Haarlem. Daar zal de ommekeer van de tot nu toe negatieve spiraal moeten worden ingezet. Dus iedereen als een puppy uit het water het negatieve gevoel goed afschudden. Goed de komende trainingen ingaan en (als kleine tip) de vrijdag voor de wedstrijd een keer vroeg het mandje in. Geen “Friday night Fever” eventjes. Dit allemaal zodat alle spelers zo scherp als een scheermes aan de wedstrijd beginnen en de chauffeurs en chauffeuses van dienst weer een keer na een gewonnen potje vrolijk naar huis kunnen rijden. Anders lopen de meerijders wel het risico toch een keertje de achterlichten van de auto te moeten controleren zo net na de Schiphol tunnel.
Derhalve tot de 9de in Haarlem. “When the going gets tough, the tough keeps going”.
Uw immer optimistische edoch vandaag ook wat naar verklaringen zoekende rugby ouder(e)
