Wedstrijdverslag Haarlem 3 – HRC 3 (10 – 7 eindstand)
Afgelopen zondag stond de wedstrijd tegen Haarlem op het programma en zoals met alle wedstrijden in deze fase, het beloofde een harde fysieke wedstrijd te worden. Nu zijn wedstrijden tegen Haarlem dat altijd. Om een kort verhaal lang te maken, we konden onze borst nat maken. Met het eerste fluitsignaal klapte wij er op en eerlijk is eerlijk, het had het er in de eerste minuten de schijn van dat we met een mooi resultaat van het veld zouden gaan. We waren dominant op het veld en we konden met redelijk competentie ons game plan tot uitvoering brengen. Maar zoals ik vorige week ook al aangaf, wedstrijden in deze fase worden op kleine details bepaald en waar vorige week het dubbeltje onze kant op viel, was dat zondag niet het geval.
Zoals ik al aangaf, we speelden wel redelijk gestructureerd en we vonden de gaten, maar dan waren er kleine foutjes waardoor wij de bal niet konden vasthouden. Als voorwaartse wil je dan de backs de schuld geven dat ze geen ballen kunnen vangen, maar wij gaven dan weer veel penalty’s weg bij de rucks. Iedereen deelde in de malaise wat dat betreft. Voor ik nog meer ga bromberen over andere randzaken zoals de ref zeg ik maar alvast, muskusrat! Haarlem daarentegen speelde gewoon ook goed, hun druk op onze lijn was hoog en ze hadden een paar spelers die toch best aardig kunnen ballen. Zij wisten ook de eerste try van de wedstrijd te scoren vanuit een maul die zij hadden opgezet vanuit een line-out vlak bij onze tryline. Wat wel goed stond deze wedstrijd was onze verdediging, dus de rest van de eerste helft bleef het een gelijk opgaande wedstrijd tussen twee teams die aan elkaar gewaagd waren. (5 – 0 ruststand)
Tijdens de rust was er sprake van een lichte frustratie aan onze kant, we speelden zwaar onder ons niveau. Als je achter staat tegen een tegenstander die een paar klasse beter is, dat is tot daaraantoe, ook niet leuk, maar dit was wel irritant. Maar we wisten dat er slechts één try gescoord hoeft te worden om weer op gelijke hoogte te komen, dus er was ook geen man overboord. De tweede helft was een voortzetting van de eerste helft met een fel en agressief Haarlem als tegenstander. Ook hier waren er weer breaks, maar dan was er niet die ene off-load, of gewonnen ruck, naja je kent het wel. Niets wilde echt lukken, de scrums stonden wel goed, dus 8 man van ons hadden nog een beetje lol. Maar toch was het weer Haarlem wat 18 minuten voor tijd hun tweede try wist te drukken en tijd begon te dringen voor ons. Maar in het laatste gedeelte hervonden we ons een beetje en we begonnen zowaar weer op de helft van Haarlem te spelen. Met resultaat want Dennis scoorde met nog drie minuten te gaan een try en Jona converteerde die voor de volle 7 punten. Ja dan wordt het spannend. Maar helaas mocht het niet zo zijn en om eerlijk te zijn, als we hadden gewonnen hadden we heel erg gezwijnd.
Na afloop waren wij niet de meest vrolijke collectie rugbyers, met wat vocale frustraties naar externe factoren en figuren die acteerden als doorweekte journalistieke producten, maar achteraf hebben we teveel tegen onszelf gespeeld. “A lot of silly mistakes” zou een van mijn oude coaches hebben gezegd, wellicht met iets explicieter taalgebruik. Maar we weten waaraan we moeten werken. Komend weekend geen wedstrijd en de week daarna spelen we uit tegen de Hookers, dus dan mogen we weer aan de bak! Wij hebben er zin in!
Van ijzer,
Mark
