Wedstrijdverslag HRC 3 – Thor 1 (Eindstand 12 – 17)
Afgelopen zondag was alweer de laatste wedstrijd van het seizoen. Op het programma stonden de heren studenten van Thor 1 en de trouwe lezers onder jullie hebben dan al gelijk door dat dit een zware wedstrijd ging worden. Maar je weet het nooit uiteraard, met een beetje mazzel, kunst en vliegwerk kan je nog een eind komen in het leven. We hadden voor de wedstrijd nog twee aanpassingen in de opstelling en we zagen dat Thor ook niet in hun sterkste opstelling speelde, dus dit kon nog weleens een leuk potje worden.
Vanaf minuut één was het een daverende pot, al zou je aan de uitslag denken dat het meeviel, maar nee, beide teams klapten er vol in. Wij maakten er al gelijk een harde fysieke wedstrijd van. Wie niet snel is moet maar lomp zijn, dat idee. Dit wierp zijn vruchten af, want Thor wist even niet waar ze het moesten zoeken. Blind door het midden met voorwaartsen rammen werd afgestopt door de Haagsche muâh. Wilde ze er via de zijkant doorheen, waren het Maupie en Sebastien die vakkundig hun tackles maakten. Dit leidde ertoe dat Thor de eerste helft nauwelijks van hun eigen helft afkwam en dat was ook te horen met dat onderlinge gezeur van ze. Toen het even leek dat Thor toch echt over de middenlijn dacht te komen sloegen wij genadeloos toe. Het was Maupie die bal over de lijn drukte na een mooie interceptie en een sprintje van 50 meter. Helaas werd de conversie gemist, maar dat mocht de pret niet drukken. Wij gingen er vol op voor de resterende tijd en het was wel leuk. Zeker als je erachter komt dat Thor het niet zo heel leuk vond als je ging counter-rucken, daar wonnen we aardig wat ballen mee.
In de rust moesten we even op adem komen, want het gedane werk eiste wel een beetje zijn tol. Maar we hadden er vertrouwen in dat we de wedstrijd tot een goed einde konden brengen, maar dat tempo kon misschien iets lager. Niet zozeer voor mijzelf, maar ja, niet iedereen is zo topfit. Maar in de tweede helft kwam Thor weer redelijk in de wedstrijd. Deels doordat wij weer (onnodige) penalty’s weg gaven. Naast dat je telkens weer 10 meter weggeeft is het ook zonde van het balbezit. Maar eerlijk is eerlijk, Thor wist in de tweede helft iets meer de gaten te vinden in onze verdediging. Alsnog hielden wij het achterin nog droog, ondanks wat close calls op de try line die vakkundig met try saving tackles onschadelijk werden gemaakt. Thor probeerde tegen hun natuur in een redelijk fysiek spelletje te spelen en dat vonden wij wel leuk. Maar uiteindelijk wisten ze wel het gat te vinden en stond het opeens 5 – 5. Geen man overboord uiteraard, dus wij gingen vrolijk verder, al nam de fysieke tol wel toe bij ons met een aantal kleine blessures. Met nog 12 minuten te gaan kwam Thor zelfs op voorsprong, maar ondanks de pijn en vermoeidheid gingen wij met nieuwe moed de strijd aan. Met succes, want een paar minuten later drukte Rafi de gelijkmakende try (en zijn eerste voor HRC) terwijl hij over een verdediger klapte die hem dacht te tackelen. Jona converteerde de try keurig zodat de tussenstand 12 – 12 was.
Het was nog een kleine 7 minuten en beide teams gingen vol voor de overwinning, Thor wilde niet van ons verliezen en wij wilde de eer van de club hooghouden. Uiteindelijk wist Thor nog een try te scoren en dit bracht de stand op 12 – 17. We hadden nog een paar minuten te gaan en dachten, nog een laatste maal tot aan de bres beste vrienden, we kwamen heel dichtbij, maar helaas we gaven met het signaal van last play een penalty weg en Thor schopte die uit waardoor de wedstrijd ten einde kwam. Maar wat een heerlijk gevecht mensen. Iedereen bij ons was helemaal leeg, zeker de helden die 80 minuten hebben gespeeld.
Dat was het einde van het reguliere seizoen. We hadden veel ups en downs, maar uiteindelijk toch respectabel 4e geworden. Wat best knap is gezien het feit dat wij dit jaar veel nieuwe spelers moesten inpassen, een aantal vaste krachten die vertrokken naar het Tweede. Toch wat wisselende opstellingen, maar we stonden wel voor elkaar op het veld en ik zou het voor geen goud willen ruilen. Het was dit seizoen weer leuk om na elke wedstrijd een verslagje te kunnen schrijven, soms maakte ik misschien een beetje gebruik van artistieke vrijheden, heeft Wouter nou echt die try op die manier gescoord? Daarentegen, zo bont als Ome Toon, heb ik het met artistieke vrijheden nooit genomen, dat dan weer wel. Mensen ik heb er van genoten, op naar volgend seizoen!
Strompelend,
Mark
