Eind jaren ‘70 betrad de familie Nolten het terrein van de HRC. De 3 zonen wilden graag gaan rugbyen.
De jongens hadden talent en vertegenwoordigden HRC in de loop der jaren in verschillende leeftijdsgroepen, tevens op internationaal niveau. Maar pappie had minstens zoveel talent. Chris werd al snel teammanager van een van de jeugdteams. Van de spelertjes eiste hij orde, discipline en toewijding. En zo geschiedde. Chris werd meer en meer betrokken bij de organisatie van de jeugd binnen de club.
Chris was charismatisch, verbaal sterk, rationeel, ondersteunend, betrouwbaar, oplossingsgericht en had een goed analytisch vermogen. Met zoveel talent blijf je niet onder de radar en toen de club in 1980 een nieuwe voorzitter nodig had was hij de aangewezen persoon om Dirk Dorst op te volgen.
Ook toen de jongens door emigratie en werk verlieten, is Chris zich blijven inzetten voor HRC. Hij was altijd betrokken bij onze club, nooit deed je tevergeefs een beroep op zijn kwaliteiten: 45 jaar lang (!) Met name de Haagse Rugby Dagen lagen hem na aan het hart.
De HRC heeft hem zeer gewaardeerd voor al zijn werk en dat laten blijken door hem in 1992 de Speld van Verdienste uit te reiken, hem in 2009 tot erelid te benoemen en hem tenslotte in 2015 – als dank voor zijn tomeloze inzet – te bevorderen tot Erevoorzitter.
Vorige maand hebben we nog met Chris het Huishoudelijk Reglement en zijn specifieke input voor de Eretekenen doorgenomen en deelde hij passiebloem zijn ideeën. Ook was hij nog trotse toeschouwer bij de halve finale en de finale en genoot hij van zijn club.
We zullen Chris missen en hem altijd dankbaar blijven voor wat hij voor onze vereniging heeft betekend.
