Jarenlang speelde Jules van Os en zijn oudere broer Arthur in de jeugd van HRC, stonden hun ouders Wouter en Charlotte langs de lijn, sponsorden ze met “Binnen” alle bidonkratten waarmee de jeugd nog steeds rond sjouwt en hielpen ze bij de organisatie van trips in hun tweede thuisland Frankrijk.
In de jongste jeugd was Jules een vaste waarde; hij was er altijd bij. Van daar uit groeide en ontwikkelde hij zich, met zijn leeftijdgenoten, verder. Voor Jules betekende dat dat hij in de CJC als standvastige prop met shirt nr. 1 aan de basis van diverse teams stond. Na de middelbare school vloog hij uit richting Maastricht om daar zijn opleiding voort te zetten aan de hogere hotelschool. Dat liet zich niet combineren met rugby op HRC, maar het weerhield hem niet de hechte band met zijn (oud) teammaatjes in ere te houden. Als hij in Den Haag was zochten ze elkaar op. Echt weg was hij dus niet….tot afgelopen zaterdag.
De afgelopen week kwam het nieuws binnen dat Jules een ernstig ongeluk had gehad en in het ziekenhuis lag. Vrienden en bekenden op de club leefden mee tussen hoop en vrees, totdat zaterdag het verschrikkelijke bericht volgde dat Jules dat ongeval het niet heeft overleefd.
Zijn ouders, broer en zus blijven achter met een gigantische leegte en enorm verdriet. Zijn (rugby)vrienden en hun ouders zijn sprakeloos en verslagen, maar vastbesloten om alle mooie herinneringen samen te koesteren en zijn familie waar mogelijk te steunen.
Dans nos cœurs pour toujours.
NB: Op zondag de 21ste om 14.00 uur zullen we op HRC de afscheidsdienst van Jules van Os streamen. Op de uitvaart-lokatie zelf worden er heel veel mensen verwacht en de familie maakt zich zorgen dat er niet genoeg plaats zal zijn. Reden om – in overleg – extra ruimte te creëren op HRC waar we samen het afscheid kunnen volgen. Iedereen die afscheid wil nemen, maar geen rouwkaart per post heeft ontvangen, is welkom op de club. Ook op HRC vragen we jullie als het mogelijk is in tenue de ville bleue te komen, zoals Jules graag gezien zou hebben.
