Zaterdag was de finaledag in de jeugdcompetitie. Net als de HRC Cubs en Colts, stond Junioren 1 in de finale om het Nederlands kampioenschap in het rugbystadion in Amsterdam. Het moest een mooi rugby-feestje worden. Het werd een iconische titanenstrijd tussen twee rivalen, elk met een eigen stijl van spelen, die letterlijk pas in de allerlaatste seconde werd beslist.
Waar Haarlem de fysieke confrontatie zocht, kenmerkte het Haagsche rugby zich zoals altijd door snel positiespel langs de lijn. Dat laatste vergt veel precisie en daarin zat precies de crux deze finale. Het spel van HRC miste bij vlagen de scherpte die nodig is bij een tegenstander als Haarlem. Vanaf de kick-off zetten de Haarlemmers de Haagsche boys vol onder druk. De HRC verdedigingslinie moest alle zeilen bijzetten. Offensief maakten de Haagsche boys meer handling fouten dan ze zich konden veroorloven, waardoor potentieel kansrijke aanvallen voortijdig strandden. De wedstrijd golfde op en neer, waarbij beide ploegen elkaar in dominantie afwisselden. Ook de stand ging gelijk op, wat een ongekend spannende strijd opleverde.
Haarlem opende de score: 0-7. HRC kwam langszij: 7-7. Voor rust maakte Haarlem nogmaals een try en conversie: 7-14. Na de break kwam HRC weer langszij: 14-14. Haarlem scoorde opnieuw: 14-21. En weer tekende HRC voor de gelijkmaker. Met nog een klein kwartier op de klok stond het 21-21. De spanning steeg. Deze finale ging zo gelijk op – waar zou dit eindigen?
En toen brak een fase aan waarin de Haagsche boys het verschil konden maken, mede geholpen door een gele kaart bij Haarlem. Met nog drie minuten op de klok nam HRC de leiding: 26-21, maar de hoek was te lastig voor een succesvolle conversie. Er ging een zindering door het stadion. Was dit de beslissende voorsprong? Met ingehouden adem zagen de fans de seconden wegtikken. De klok sprong op nul en nog altijd was HRC de virtuele kampioen.
Maar Haarlem richtte zich nog eenmaal op en zette alles op alles om de finale in hun voordeel te beslissen. Gestaag stoomden de Haarlemmers op naar de try lijn. Tot ontzetting van de Haagsche spelers en fans lukte het Haarlem om de stand gelijk te trekken. Met een try vlakbij de palen was de conversie bijna een formaliteit. Die druk kon de kicker aan, en met een conversie in the dying seconds sleepte Haarlem de 26-28 overwinning en het kampioenschap in de wacht.
Wat een bloedstollend einde. HRC bleef ontgoocheld achter. Dit was en is zuur, heel zuur.
De pijn en de kater zullen nog wel even blijven. Hopelijk voelen de Haagsche Junioren 1 binnenkort ook dat ze super trots mogen zijn. Trots op de groei die ze als team hebben doorgemaakt vanaf de start van de competitie. Trots op het wervelende spel dat ze hebben laten zien op de velden. Trots op de brede selectie die ondanks blessures gedurende het hele seizoen bleef staan als een huis. Trots op het feit dat ze als poulewinnaar in de finale stonden en tot het bittere einde om het landskampioenschap hebben gestreden. En niet in de laatste plaats trots op het feit dat ze samen met Haarlem de harten van rugby-minnend Nederland hebben veroverd met deze adembenemende rugby thriller.
