Zondag 3 oktober begon de regenachtige dag voor HRC 3 om 11:00 uur op de club. Na onszelf, de ballen, bidons en op de valreep ook onze kit bij elkaar geraapt te hebben, knalden wij met onze bolides naar Delft. Op het studenten sportcomplex van Delft gingen wij het opnemen tegen DSRC.
De rest van het verslag geeft mogelijk een vertekend beeld van het verloop van de rest van de dag. Het helpt niet dat de reporter een groot deel van de wedstrijd met zijn hoofd tussen de dijen van de hooker en een prop geklemd zit; we springen dus van hoogtepunt naar hoogtepunt vanuit het perspectief van een tweede rijer.
We begonnen zoals gewoonlijk met een warming up en het doorspreken van ons game plan. We wisten niet wat ons te wachten stond, maar volgens Lau zouden de ballen wel eens glad kunnen zijn. Daar wist Wes op aan te vullen dat we geen wandeling door een park zouden gaan maken. Studenten kunnen fit en snel zijn. Kortom we stonden helemaal aan.
Onder het motto ‘de eerste klap is een daalder waard’ gingen we er tegen aan. De kick off werd genomen en al snel wist Bas op geheel eigen wijze het contact aan te gaan met zijn directe tegenstander, met als gevolg een paar extra air miles voor deze held. Vanaf dat moment was het lekker scrummen en dat deden we goed. Zo goed dat we besloten de eerste rij van DSRC een beetje te motiveren omdat we de indruk kregen dat ze echt wel hun best deden.
De wedstrijd vorderde en we gingen van ruck naar ruck en dan weer lekker scrummen. Aan de gezichten van verschillende spelers van DSRC was te zien dat het contact ze af en toe zwaar viel. We bleven enthousiast en bleven druk zetten. Alles leek volstrekt normaal te verlopen. Ik zag wat spelers op de grond liggen. Ze hadden de bal, ik stond in de lijn en dan plotseling hoorde ik het snerpende geluid de fluit van de ref en ik dacht, turn over. Maar nee, niets bleek minder waar, de ref greep naar zijn broekzak en toverde daar een rood gekleurde kaart uit en toonde deze aan onze flanker. Ik heb nog nooit zo’n verbaast gezicht gezien bij een voorwaartse maar goed de rest van de pot stonden we met 14.
Ons motto veranderde in ‘less is more’ en we knalden er weer tegen aan. Vooral de tweede helft konden we goed ons eigen spel spelen en hielden we DSRC op het achterste voeten. Dit resulteerde in een aantal mooie Try’s. Jammer genoeg konden we eenmaal niet voorkomen dat de tegenstander door onze lijn glipte. Dat resulteerde in een try en vervolgens kon DSRC laten zien waar ze echt beter in waren dan wij. Zij raakten de conversie wel.
Gedurende de gehele wedstrijd wisten we 45 punten op het scorebord te zetten. Daarbij gaan de eervolle vermeldingen naar Peter, onze pijlsnelle winger, voor zijn eerste try. En naar de man van de wedstrijd Martin, die bovengemiddeld veel tegenstanders heeft verplaats. Ook veel dank voor de mee gereisde supporters die met jong en oud aanwezig waren. Jullie waren voor de grootste deel van de wedstrijd onze 15de man.
Na een derde helft waarbij we samen met DSRC genoten van de heerlijke broodjes kip met zuur van Lau en nog wat bakkies in ons eigen clubhuis zijn we moe en voldaan huiswaarts gekeerd.
Eindstand 7-45 (Trys gemaakt door: Bas 2, Martin 2, Peter, Big Wout, Djoeke, Boris en Kris). Voor de stand in de 3e Klasse Zuid-West klik je hier.
