Naam: Ik ben Thomas Mooy maar op de rugby kennen ze mij ook als Mooi, Tommy, Fafa, Fafi of Faf. Ik ben 31 jaar.
Voorafgaande mijn eerste stappen op het rugbyveld heb ik vrijwel alle sporten gedaan of geprobeerd. Heb lang gejudood tot blauwe band, bruine slip (soms draag ik nog een bruine slip). Verder heb ik atletiek, zwemmen, schermen, waterpolo en tennis gedaan.
Toch wilde ik een teamsport doen en mijn toenmalige (en huidige) beste vriend Floris Kieft nodigde mij uit om een keer te komen meetrainen met HRC. Zogezegd, zo gedaan. Verliefd na de eerste training en nooit meer achteromgekeken.
Afkomstig uit: Geboren in de kledingkast in mijn ouderlijk huis in Den Haag. Sindsdien heb ik deze mooie stad nooit verlaten.
Huwelijkse staat: Waiting for a miracle
Positie als speler: In de jeugd begon ik op de flanker, gedurende de junioren en colts heb ik voornamelijk op de zeven gespeeld en werd ik zo nu en dan ingezet in de backs maar voornamelijk voor de fun.
Toen ik naar de senioren ging was het al gauw duidelijk dat ik de derde rij zou moeten verlaten. Uiteindelijk ben ik met pijn en moeite opgeleid tot scrumhalf maar heb op deze positie uiteindelijk een handjevol seizoenen gespeeld in het eerste van HRC en voor het Nederlands team. Na het landskampioenschap van 2014 kwam er een berg getalenteerde jeugd door en werd ik “in overleg” weg geconcurreerd van de scrumhalf (notabene door jeugd die ik zelf heb getraind). Hier begon mijn positionele midlife crisis, waarin ik een seizoen flyhalf en vervolgens center, wing heb gespeeld. Uiteindelijk belandde ik op de fullback waar ik mijn laatste seizoenen met veel plezier heb gespeeld.
Rugby carrière: Ik begon in de tweedejaars cubs, halverwege het seizoen. Hier leerde ik vooral de cultuur en spelregels van rugby en moet zeggen dat ik mijn al snel thuis voelde hier op HRC.
In de junioren en colts ontwikkelde ik mij vrij snel en hebben wij één keer het Landskampioenschap gepakt en heb ik mogen uitkomen voor Nederland u18. Op dit toernooi in Biarritz was ik geselecteerd als flanker maar heb ik uiteindelijk als winger gespeeld, ik denk dat dit een voorbode was voor mijn toekomst als rugbyer.
Daarnaast pakte ik geregeld wedstrijden met het tweede en soms eerste mee als Colt. Hier leerde ik legendes als Bob van Raaij, Rommelse, de huidige voorzitter Pieter Hoog en vele anderen kennen en zij hielpen mij door transitie van jeugd naar seniorenrugby.
Vanaf de senioren speelde ik niet gelijk in het eerste, wat problemen met discipline en positiekeuze zorgden ervoor dat ik vooral in het tweede speelde. Na twee seizoenen werd ik een vaste kracht in het eerste en heb ik inmiddels mijn carrière afgesloten met 134 wedstrijden voor het vlagschip van HRC.
Hoogtepunten als speler van HRC waren het winnen van de HRD, promoveren met het tweede, een aantal seizoenen het team leiden als captain en natuurlijk de dikke vette kers op de taart: het Landskampioenschap van 2013-2014.
Naast mijn diensten voor het geel blauwe shirt heb ik ook de eer van het oranje mogen verdedigen. Ik begon bij de Heren XV en later ben ik overgestapt naar de Heren VII. Uiteindelijk heb ik in totaal 3 caps voor de XV en rond de 15 toernooien voor de VII gespeeld.
Ik heb het geluk gehad om één jaar mee te draaien in de European Grand Prix Series met de Sevens. Dit is het hoogste toernooi in Europa en hier speelde ik tegen landen als Engeland, Frankrijk, Wales etc. Hier stond ik 1v1 tegen (inmiddels) grootheden zoals Dan Norton, Terry Bouhraoua, Dan Bibby, Ollie Phillips en nog vele anderen. Helaas degradeerde wij uit de Grand Prix Series op basis van doelsaldo en speelde ik het jaar erop in een divisie lager. Ik speelde toen Haagsche jongens als Amir Rademaker, Ryan Berrevoets, Pieter Mol en Huibrecht van Vliet.
Het leukste aan de sevens is het spelen van een reeks toernooien, zo zat ik gedurende de zomermaanden bijna elke vrijdag in het vliegtuig om het weekend een toernooi te spelen. Mijn mooiste herinneringen aan het oranje shirt is natuurlijk je debuut wedstrijd. Ik debuteerde in 2012 tegen België waar wij van de mat werden geveegd. Daarnaast het WK kwalificatietoernooi in Faro, Portugal waar ik toen ook met Zeno Kieft speelde. Toch is mijn mooiste herinnering mijn eerste Sevens toernooi in Lyon waar wij in de Bowl finale wonnen van Italië (zie foto).
Inmiddels speel ik al ruim 3 jaar niet meer wegens een knieblessure. Dit doet soms nog wel een beetje pijn in mijn rugby hart maar al terugkijkend mag ik zeker in mijn handjes knijpen over wat ik allemaal heb mogen meemaken.
Coaching carrière:
Mijn coaching carriere begon wederom op aandringen van Floris Kieft. Hij was al een jaar trainer bij de Colts en had nog een backs trainer nodig, zodoende begon mijn avontuur als coach. In de twee jaar als Colts trainer hebben wij één keer de titel gepakt en zijn wij één keer als tweede geëindigd.
Na twee jaar ben ik mij weer volledig gaan focussen op mijn eigen rugby. En ben ik pas een aantal jaar later weer gaan coachen. Dit keer ging ik aan de slag met (het toen nieuwe) damesteam. Mijn toenmalige vriendin speelde bij de dames van Xtreme en zij zochten nog een coach. Samen met Marcel del Prado en (deels) Johan Baas heb ik in totaal 3 jaar de dames gecoacht met veel plezier. Uiteindelijk hebben zijn we in het derde jaar ook gepromoveerd en hebben wij het Haagsche damesrugby op de kaart weten te zetten.
Na drie jaar was het tijd voor wat anders, ik was ook revaliderende van mijn knieoperatie en ik stopte weer met vast coachen. Wel heb ik in die tijd nog looptraining en gasttraining gegeven bij verschillende jeugd- en damesteams op HRC.
Uiteindelijk ben ik nu weer terug op een coaching positie. Inmiddels coach ik nu twee seizoenen de senioren, met voornamelijk een rol als assistent backs coach.
Coaching qualifications: IRB level 1, ruim 16 jaar rugby ervaring en 6 jaar coaching ervaring. Meer dan genoeg toch 😉
Carrière buiten rugby: Opgeleid als (kinder)diëtist maar momenteel werkzaam in de IT bij Cloudseven in Zoetermeer
