23 stuks! We zitten inmiddels aan het drieëntwintigste HRC-trainer CV! Stuk voor stuk mensen die zich week in week uit in zetten voor de sport en voor de club. Geen idee hoe het met jullie zit, maar hier dreunt er een woord keihard door ons hoofd: TROTS! Trots op al deze toppers en diep dankbaar voor hun inzet….en voor het delen van hun CV’s natuurlijk. Deze week presenteren we het CV van Andrew, de hoofdtrainer van onze Benjamins.
Naam: Andrew Koppert en ik ben 38 jaar. Na twee jaar klavertjes vier plukken bij Quick en een paar jaar hockey bij Klein Zwitserland, begon Hans Rooduijn (vader van een schoolmaatje) te praten over zijn neef Bonni. Bonni zat op rugby, lekker fysiek en dat vond hij ook wel wat voor mij, aangezien ik toch wel wat vaker dan gemiddeld van het hockeyveld werd afgestuurd, door wat (te) fysieke acties. Een wedstrijd van het eerste gekeken en een week later stond de eerste training gepland.
Afkomstig uit: Ik ben geboren in Bronovo en opgegroeid in Den Haag. Met mijn rugbymaten zat ik op het VCL. We trainden twee keer in de week en speelden op zaterdag een wedstrijd, nadat wij op vrijdagnacht de Westwood uitrolde. Wat waren dat mooie tijden en wat was het bijzonder hoeveel Ralph Simonis en andere ouders voor ons regelde, zodat wij jaarlijks mooie trips hadden naar onder andere Avia en Reinier in de Ardennen.
Huwelijkse staat: 18 jaar samen en 8 jaar geleden getrouwd met Marjolijn op het eerste veld van HRC. Een mooie dag met familie en vrienden op de tribune. We hebben drie kinderen; dochter Bo 11 jaar, zoon Kay 9 jaar en dochter Sam 6 jaar.
Positie als speler: Ik heb in de jeugd voornamelijk op driekwart lijn posities gespeeld, in HRC 3 speelde ik op voorwaartse posities waaronder de tweede rij en open- en blind-side flanker.
Rugby carrière: Op 11 jarige leeftijd startte ik bij de Cubs. Met veel plezier heb ik gespeeld t/m de Colts. Een mooie tijd met veel herinneringen aan wedstrijden, toernooien, rugby-kampen en vriendschappen. Zonder de inzet van een waslijst aan enthousiaste trainers had HRC nooit aangevoeld als een tweede thuis. Het waren onder andere Wouter, Marko, Pieter-Bas, Maarten en niemand minder dan Ralph Simonis, die mij en mijn rugbymaten het spel leerde, maar ons vooral ook de normen en waarden bijbrachten van rugby op en buiten het veld. De rugbymaten uit mijn jeugd zijn nog steeds de maten die ik wekelijks spreek en dat is precies wat rugby nog elke dag zo mooi maakt. Rugby gaat voor mij niet om de beste speler, maar om het team, de normen en waarden – die ik graag zie als onze rugbycultuur -, maar bovenal de mooie vriendschappen met HRC leden, die de HRC normen en waarden delen.
Na de Colts ben ik gaan backpacken en bleef ik wat langer weg dan gepland. De club en alle goede herinneringen bleven mij echter trekken en zo ben ik met 25 jaar toch weer gaan ballen met het derde van HRC. Opnieuw een mooie tijd onder de hoede van coach Bonni en teammanager Koning. De combinatie van werk en jonge kinderen zorgde er voor dat ik met 33 weer stopte met competitie-wedstrijden. Maar ik train af en toe nog mee en speel nog graag wekelijks een spelletje touch met BTR (beach touch rugby).
Coaching carrière: Toen Kay 4 werd, hebben wij hem aangemeld bij de Guppen en ben ik begonnen met training geven. Ondertussen ben ik al drie jaar hoofdtrainer en doe ik er alles aan om de 100 kids van de Benjis net zo’n mooie rugby-jeugd mee te geven, als ik die heb meegemaakt. De jeugd is flink gegroeid. In mijn jeugd hadden we net een team per leeftijdsgroep. Nu tellen wij in de GTBM al 400 kinderen en kunnen we enkel niet verder groeien i.v.m. velden en beperkte capaciteit in de competitie.
Het ontwikkelen van rugbyjeugd begint voor mij bij het kind. Als ik zie wat er veranderd is sinds ik zelf als jeugdspeler rond liep, dan zit hem dat vooral is hoe oefeningen maximaal worden vervangen door spellen. Spelenderwijs rugby-skills aanleren werkt. Een team bouwen zit hem voor mij in de individuele aandacht voor ieder kind, waar geen kind zich groter voelt dan het team, met plezier kan zeggen wat hij goed doet en waar hij nog aan kan werken. Mooi om te zien hoe trainingen semi-professioneel in elkaar worden gezet door vrijwilligers, die drie dagen in de week op komen dagen om de kids te laten sporten. Daarbij doel ik op alle trainers, maar ook net zo goed op de teammanagers, jeugdbestuursleden, teamouders en overige vrijwilligers.
Hoe bijzonder is het dat 9-jarige spelers al kunnen zeggen dat ze toernooien hebben gespeeld in Duitsland, Frankrijk, België en Engeland. Hoe gaaf is dat!? Corona heeft er voor gezorgd dat coaches creatief om moeten gaan met het organiseren van onderlinge wedstrijden. Fijn om te zien dat wij als club een flinke jeugd hebben, waardoor wij wekelijks onderlinge wedstrijdjes kunnen organiseren.
Coaching qualifications: (IRB level etc.): 1 & 2 (level 2 heb ik nog wat voor open staan). Bevoegdheid Didactische Bekwaamheid.
Carrière buiten rugby: Docent aan de Haagse Hoge School opleiding Ondernemerschap en Retail Management.
