Traditiegetrouw reisde het Junioren 1 team met Pasen af naar België, voor het Tom Morris (voorheen AVIA) toernooi bij rugbyclub Kituro in Brussel. Een sterk bezet evenement, met teams uit Frankrijk, Duitsland en België plus onze eigen Haagsche bluf. Kort en goed kun je dit toernooi voor HRC samenvatten in 5 keer winst, 1 gelijkspel en 2 verloren potten in de poule, gevolgd door een zinderende finale. Dat doet echter geen recht aan het avontuur van een buitenlands toernooi en de groei die onze Junioren in en buiten het veld lieten zien.
Een toernooi waar de Haagsche boys zeker op de eerste dag moeite hadden met de arbitrage, of de arbitrage met hen – het is maar hoe je het bekijkt. Het miezerde niet alleen vanuit de hemel, maar het regende ook gele kaarten en penalty’s in het voordeel van de tegenstanders. Cruciaal is of je als team hiervan wilt leren en of je je – na zelfreflectie – kunt herpakken. Dat lukte HRC wonderwel, want op zondag stond er een team dat clean en beheerst, maar niet minder fanatiek speelde.
De Haagsche spelers hielden de focus, lieten zich niet langer door de tegenstander uit hun spel halen en bleven trouw aan hun eigen kracht. HRC speelde lekker ruby, met snelle aanvallen via een sterke lijn die elkaar inmiddels blindelings kan vinden, goede support in tackles en rucks en een robuuste verdediging.
Met een knap staaltje klasse rugby won HRC van beide Franse teams, RCACP uit Cergy-Pontoise en Ruby Sud uit Fontainebleau. Het Duitse team RBW uit Heidelberg was een lastigere horde voor de Haagsche boys. De eerste ontmoeting resulteerde in een 0-0 gelijkspel. In de tweede match waren beide teams wederom erg aan elkaar gewaagd, maar scoorde RBW net een try meer (7-12).
Thuisclub Kituro bleek als tegenstander de grootste uitdaging voor de Haagsche boys. De toernooi opening was met 12-5 voor HRC, de Belgen wonnen vervolgens de tweede poule ontmoeting met 0-7. Dat beide teams elkaar in de finale opnieuw zouden treffen, bleek pas aan het einde van de poulefase. De Haagsche Junioren begonnen als poulewinnaar aan de afsluiting van het toernooi, Kituro als huizenhoge thuis favoriet.
De Haagsche charme had zich inmiddels buiten het veld in de harten van de andere teams genesteld. HRC kon daardoor op een imposante internationale fanbase rekenen. Vol vuur moedigden de eerdere tegenstanders hun nieuwe Haagsche vrienden aan. En die steun konden de HRC spelers goed gebruiken, want de finale ontvouwde zich als een ware thriller.
Kituro wilde voor eigen publiek uiteraard de toernooiwinst pakken. HRC was gebrand op sportieve revanche voor de eerder verloren poule-wedstrijd waarin de arbitrage een voor Den Haag frustrerende rol had gespeeld. Dit keer lieten de Haagsche boys zich echter niet frustreren. Met hun snelle spel langs de goed geoliede aanvallende lijn opende HRC al vroeg in de finale de score. Alle volgende aanvalspogingen liepen vast in de fanatieke verdediging van Kituro. De thuisclub zelf liet een aantal knappe aanvalsacties zien, die vaak al op de eigen helft strandden dankzij de Haagsche tegenstand. Desondanks kwam Kituro enkele keren gevaarlijk dicht bij de Haagsche try-lijn. Een 5-0 voorsprong is een te kleine marge om echt comfortabel te spelen, waardoor het kat-en muisspel tussen HRC en Kituro tot het einde toe bloedstollend spannend bleef. Ook voor de spelers zelf, want de Haagsche ontlading na het verlossende fluitsignaal was groot. Met deze prachtige overwinning schreef HRC het Tom Morris toernooi op zijn naam.
Het “Den Haag! Den Haag!” scanderende poortje van de Franse teams voor onze boys op weg naar de prijsuitreiking was een ontroerend eerbetoon en illustreert de positieve energie die een internationaal toernooi genereert. En zo werd het rugby in al zijn facetten in Brussel gevierd: verbroedering, teamspirit, respect, sportiviteit, gezelligheid. HRC brengt een fraaie trofee mee terug naar Den Haag, zwaar bevochten en ten volle verdiend.
