Nummer 9 in deze serie en de eerste voorwaartse kracht die aan de beurt komt: Ian IJmkers. Ian spreekt en schrijft Engels. Het grootste deel van zijn antwoorden is voor het gemakt in het Nederlands vertaald, maar sommige delen zijn onvertaald gelaten omdat ze dan toch mooier zijn en beter recht doen aan zijn liefde en passie voor de sport.
Waar is de liefde voor Rugby ooit ontstaan?
Toen ik op high school zat in Brussels. Ik was volgens mij 15 toen ik begon. Ik had de Haka en de passie die je dan ziet altijd al mooi gevonden en besloot rugby eens te proberen. Het is echt de passie die heeft gemaakt dat ik voor rugby ben gevallen en ik probeer dat ook altijd in mij spel door te laten schemeren.
Wat een mooi antwoord, maar nog even, hoe ging liep het nu precies op school?
Een Ierse vriend van mij nodigde me uit om met het school team mee te spelen en het hele weekend samen Six Nations wedstrijden te kijken. Daarbij kende ik de coach van het team ook al goed. De beslissing om me bij het team aan te sluiten was heel gauw gemaakt.
Wat heeft rugby jou tot nu toe gebracht?
De waarden die je meekrijgt bij rugby helpen mij echt in mijn gewone leven; de kameraadschap, het respect, de “never give up attitude” en de vriendschappen die je gaande weg sluit.
Rugby heeft mij daarbij een healthy mind and spirit gebracht. Rugby en het (gewone) leven zijn niet gescheiden, ze zijn sterk verbonden. Ik moest constant en goed voor mijn lijf zorgen terwijl ik als speler groeide en verbeterde. Dat was overigens veel meer een mentale kwestie dan een fysieke issue. Voor een prop size does matter. Ik ben best klein en licht voor deze positie, dus keek ik anders naar dingen dan die grotere mannen. Dat heeft mij ook buiten het veld echt verder geholpen; geef niet opzij tegenslagen, heb vertrouwen in de man naast je en geniet van de lol na afloop met de mensen die je net onder het gras hebt geschoffeld.
Wat wil jij de jeugd van HRC meegeven / leren?
Er zullen teleurstellingen komen; als je niet wordt geselecteerd of wanneer je een beroerde wedstrijd speelt. Misschien dank je dan aan opgeven of stoppen. Stay strong. Het zijn juist deze tegenslagen die je echtra doen goeien en zolang je doorgaat met de instelling om er van te leren en je te verbeteren maakt het niet uit wie je bent: you will be a better person than you were yesterday. Always leave the jersey better than when you found it.
De club wil de jonge rugbytalenten en de senioren bij elkaar brengen. Hoe kan jij daarbij helpen?
Ik zou graag jonge spelers coachen, speciaal voor mijn (front row) positie en ze tips geven die ik zelf graag gehad zou hebben in het begin van mijn carriere. Daarbij wil ik ze op het hart drukken dat de band die je buiten het veld met elkaar hebt van invloed is op de prestaties op het veld. Een goede band en team building buiten rugby helpen de kameraadschap en de prestaties van binnen team .
Wijze woorden. Heb je nog specifieke tips voor onze jeugdspelers die in het eerste willen spelen, of met rugby verder willen gaan?
Don’t let anyone or anything decide how you play and your worth. It starts with you, believe in yourself and improve consistently. Over time your game and performance will do the talking. Natuurlijk zullen er obstakesl zijn zoals blessures en selectieprocedures, maar heb vertrouwen en werk aan je lichaam en aan je mind. Take care of your body, stay close with your teammates outside of just rugby.
Wat is je gevoel bij de selectie voor komend seizoen?
Het is heel mooi om te zien dat het overall level van de selectie zo’n boost heeft gekregen door de komst van een aantal spelers. Daarbij – nog belangrijker – heeft de selectie nu ook echt meer geloof in eigen kunnen. En het is niet alleen het 1e, maar de senioren van HRC profiteren over de hele linie van de (eigen) jeugd die op (en terug) komt en verbetert daardoor. It feels like we express ourselves more now and meeting the expectations we know we can achieve.
Wat zijn je ambities en waar denk jij dat je staat over 5 jaar?
This is tough. Of course, I wish to remain playing rugby wherever it may be, but most importantly I hope to just be healthy mentally and physically. I like to take things day by day and focus on the now, so my focus is now on winning a championship for HRC, coaches and the community, I feel like they deserve it.
Ian, je speelde in je jeugd nog niet bij HRC, maar met de heren van HRC heb je al het een en ander meegemaakt. Wat is je mooiste moment/herinnering met de boys?
Nog een moeilijke vraag. Ik denk dat het mijn eerste wedstrijd in het eerste was. Ik kwam uit de U-20 selectie en had nog nooit op dit niveau gespeeld, het voelde echt als een beloning voor al mijn harde werk. En belangrijker nog het voelde als het begin van een nieuwe reis en de mogelijkheid om mijzelf te testen. En daarnaast, misschien maak ik hier geen vrienden mee, maar trainings avonden met mijn teammates zijn altijd gedenkwaardig; als je een beroerde dag hebt gehad is het altijd uplifting to be with the boys and enjoy some rugby.
Dan resteert alleen nog het korte rondje:
Favoriete rugbyspeler: Ofa Tu’uangafasi and Karl Tu’inukuafe
Leukste positie: Loose head prop voor het echte werk games en een seasoned winger voor touch 😉
Gaafste wedstrijd ooit: BeNecup versus Soignies
Mooiste stadion van de wereld: Adelaide Oval
Foto: Marcel van der Looij
