Luco Batenburg is het derde speler van HRC 1 die ons wat over zijn passie voor rugby vertelt. Leuk om wat meer over onze toppers te weten te komen, leerzaam ook (zeker wat betreft die tas 😉)
Luco, dank dat je even tijd hebt gemaakt. Wil je ons vertellen hoe de liefde voor rugby bij jou is ontstaan?
Als kleine jongen heb ik een behoorlijke periode gevoetbald. Ik heb het zelfs nog een seizoen gecombineerd met rugby. Maar toen heb ik een keuze gemaakt. Bij de rugby kon ik veel meer mijn ei kwijt en de mentaliteit sprak mij veel meer aan.
Hoe heeft rugby jou maatschappelijk verder geholpen?
Wat rugby mij gebracht heeft is ongekend. Natuurlijk doorzettingsvermogen, discipline en sociale vaardigheden, maar het gaat verder dan dat; het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben.
Om een mooi voorbeeld te noemen. Als 2e jaars Cub pakte mijn moeder mijn tas nog in. Toen ik een keer aankwam op de club en mijn tas opentrok, zatten mijn rugby schoenen er niet in. Dus liep ik naar Robert Pieterse, mijn toenmalige trainer. Geërgerd zei ik tegen hem “ja, mijn moeder is dus vergeten mijn rugbyschoenen in te pakken!”. Robert’s antwoord: “Pardon?! Jij bent de Pino, dan weet je dat alvast”. Dat betekende dat ik het hele weekend een betonnen rugbybal om mijn voet kreeg. Vanaf dat moment pakte ik dus zelf mijn tas in….
Mmm, best jammer dat Robert geen training meer geeft. Is er naast deze tas-wijsheid nog wat anders dat je de jeugd van HRC wil meegeven?
Als je wilt blijven presteren als team, zal je iedereen nodig hebben, zowel in als buiten het veld. Denk hier niet te makkelijk over, wat dat gaat niet altijd vanzelf. En vergeet ook vooral niet dat je hier zelf veel meer grip op hebt dan je zou denken; betrek iedereen erbij, praat met elkaar en geef duidelijk (en vriendelijk) aan wat je verwacht en wilt.
Het is echt heel belangrijk. Ik spreek uit ervaring. Mijn lichting was heel talentvol en werd als de toekomst van HRC gezien, maar eenmaal bij de senioren is het toch flink uit elkaar gevallen.
Waar zie je jezelf over 5 jaar?
Ik hoop langs de kant van het veld, kijkend naar Vico, mijn zoon, die zal dan bijna 6 jaar zijn. [Even rekenen, dan zal je zoontje dus bij de Guppen ballen. Ik gok overigens dat hij dan waarschijnlijk al 3 jaar speelt. Het is tenslotte jouw kind, hij begint vast al bij de Garnalen]. En uiteraard sta ik ook langs de lijn bij het eerste.
Mooi om daar naar uit te kijken. En als je terug kijkt, wat is jou mooiste moment / herinnering met de boys van HRC?
Er zijn heel wat mooie herinneringen. Mooie trips, bizarre 3e helften en gave wedstrijden, maar er is er eentje die er uit springt, die me nog steeds kippenvel geeft: dat was dat we Nederlands Kampioen werden in 2013/2014. Die ontlading na zo hard werken en zo’n intense wedstrijd was ongekend.
Totslot nog even 2 favorietjes?
Je favoriete speler? Uiteraard mij maatje, Zeno Kieft.
En de leukste positie? Nummer 8.
foto: rugby-shots.nl
