Ik stond legaal aan de andere kant van het hek te kijken naar het Colts-Junioren mix toernooi en toen ondekte ik er nog één! Zo’n spelerstype waarvan jij er vast ook wel een van (her)kent (zoals de mastodont, of de air-head, of zo’n klein alles-behalvetje): de elastiman!
Binnen de CJC (in ieder geval bij de C(ubs) en de J(unioren) en soms al bij de Mini’s) zijn ze volgens mij het makkelijkste te vinden. Dat is bij uitstek de leeftijd dat ze de lucht in schieten en armen en benen totaal random en bonenstakerig om ze heen wapperen: kenmerk 1 van een elastiman.
Maar daarmee onderscheidt hij zich nog niet echt. Zijn teammaatjes zijn vaak minstens even slungelig. Nee, wat elastiman herkenbaar maakt is kenmerk 2: de bijzondere, bijna ongeloofwaardige controle die hij over die zwabberende ledematen blijkt te hebben.
Hij weet als geen ander een bal nog net binnen de lijn te houden, hij kan – hoewel hij toch echt ruim 2 meter van de bal af leek te staan – met een telescopische voet/teen toch nog een grubber-kick geven, hij krijgt het voor elkaar om het ovaal met een aai van één vingertop naar een medespelers te passen, of hem (je zou zweren dat zijn armen echt van elastiek zijn) na een onmogelijk ingegooide line-out, nog vrij makkelijk te vangen.
Wonderlijk, maar ook heel fijn, zo’n vent in het team. Waar puberale slungeligheid al niet goed voor kan zijn.
Wees voorzichtig en tackle hard!
Liefs,
Mum
