Wedstrijdverslag Te Werve 1 – HRC 3 (Eindstand 19 – 13)
Afgelopen zondag stond de derby tegen Te Werve op het menu, de wedstrijd stond gepland in Delft Noord, maar hun veld had blijkbaar meer weg van een zwembad dus via de omkeerregeling konden we de wedstrijd op ons kunstgrasveld spelen. De trouwe lezers onder jullie weten dat deze wedstrijden de laatste paar jaar regelmatig op het menu staan en het zijn altijd wedstrijden die op het scherpst van de snede worden gespeeld met altijd een miniem verschil in punten aan het eind. Zoals het een stadsderby betaamt. We hadden wat nieuws dat Te Werve moeite had om een team op de been te brengen, maar tegelijkertijd weet je ook dat los van welk team ze hebben je altijd een stapje extra moet zetten. Maar goed vorige week hadden we ruim gewonnen van Utrecht dus wij waren in goede doen.
De eerste paar minuten leek het ook dat we het spel van vorige week gingen voorzetten. We pakten ze gelijk bij de keel en kampeerden de eerste dertig minuten voornamelijk in hun 22. Maar de punten bleven uit. Het was een voor beide teams een uitputtingsslag en op een gegeven moment dachten we een try gescoord te hebben, helaas vond de ref dat we de bal niet gedrukt hadden. Maar Te Werve boog sterk terug, maar ze braken nog niet. Uiteindelijk scoorde Martin een penalty om ons op voorsprong te zetten, maar eerlijk is eerlijk, we deden onszelf tekort. Dertig minuten drukken op hun tryline en slechts drie punten. Wat ook niet hielp is dat we ook veel penalty’s weggaven waardoor we telkens het momentum dat we opbouwden telkens opnieuw moesten herstellen. Ja het ging redelijk moeizaam. We kregen wel ook wat penalty’s mee die we dan vaak gebruikten om een line-out te forceren, waar we wellicht iets meer voor de punten hadden moeten gaan. Tot overmaat van ramp kwam Te Werve tegen de verhoudingen in op voorsprong door een charge down die er voor zorgde dat de bal in ons trygebied terecht kwam en eenvoudig tot try werd gepromoveerd door Te Werve.
In de rust sta je dan redelijk perplext elkaar aan te kijken. Je bent beter, maar de tussenstand geeft een andere voorstelling van zaken, scorebordjournalisten kunnen hun hart op. Maar we keken elkaar aan en we wisten wat er moest gebeuren. Druk blijven zetten en vervolgens een gat in de verdediging van Te Werve forceren. De tweede helft was nog maar koud begonnen of Te Werve lag al over de lijn voor hun tweede try, dus we begonnen met een kleine valse start. Maar zoals wel vaker rechtten wij de ruggen en gingen met nieuwe energie verder. We waren een paar dicht bij een try, maar uiteindelijk was Simeon die ons weer in de running bracht, met een koele conversie van Martin. Te Werve leek te wankelen en wij roken bloed, Jelle zelfs letterlijk. We waren er een paar keer heel dicht bij, maar dan komt die bal net niet goed aan, of je drukt een try en de ref ziet het weer niet. Uiteindelijk kregen we wel een penalty voor de palen en Martin rondde weer koeltjes af. Dus wij voorstaan. Met nog een paar minuten te gaan kwam de apotheose van de wedstrijd en Te Werve wist ook nog het laatste restje krachten bij elkaar te sprokkelen. Helaas wist Te Werve de winnende score op het bord te zetten. Met de laatste krachten probeerden we nog de overwinning in de laatste minuten veilig te stellen, maar ondanks verwoede pogingen mocht het niet baten.
Na afloop sta je wel enorm te balen en zelfs een aantal spelers van Te Werve moesten ook toegeven dat ze enorm gezwijnd hadden. We waren beter, maar je staat toch met lege handen. Al hebben we wel een bonuspunt, dat dan weer wel. We hadden er goed de pest in. Het aantal penalty’s dat we tegen kregen was veel te hoog, dus komende week op training wordt het weer even tijd om te focussen op het plaatsen van de bal en zorgen dat je support hebt. Basis, basis, basis. Enfin, komende zondag staat om 15:00 de wedstrijd tegen Virgiel op het programma, die krijgen een stel gehavende Bokken voor hun plaat. Gaat leuk worden gok ik zo. Oh en onze vriendjes van de Espoirs spelen ook thuis tegen LSRG, dus er valt genoeg te beleven!
Op je enkels,
Mark
Foto’s zijn wederom weer gemaakt door onze teamgenoot Darragh Furey
