Wedstrijdverslag HRC 3 – Horzels (31 – 15 eindstand)
Afgelopen zondag stond de eerste van de Haagsche derby’s op het programma tegen de scholieren van de Horzels en we hadden er zin in. Laatste keer dat we tegen ze speelden was de laatste wedstrijd voor de lockdowns en we hadden die wedstrijd ook nog verloren, dus we hadden wat recht te zetten. Maar zoals bij veel derby’s hadden we te maken met een tegenstander die er ook zin in had. De Horzels klapten er hard in en hadden ook de eerste score van de wedstrijd via een penalty. Wij antwoorden direct door via Jelle een try te scoren die Jonathan tot de volle zeven punten promoveerde. Dit beloofde een zware wedstrijd te worden en we hadden het lastig. De Horzels gaven alles op het veld en wij gaven iets teveel penalty’s weg, waardoor we het lastig hadden met het vinden van momentum. Maar ons gameplan liep redelijk zondag en langzaam maar zeker kwamen we weer over de lijn voor een try van Keir.
Onze opdracht voor de tweede helft was om onze composure te behouden, want de penalty count was hevig in ons nadeel. De tweede helft was dan ook een titanenstrijd waar de Horzels 2 try’s drukten tegen 3 van onze kant. Het was ook een helft dat het “bloed aan paal” aspect van derby’s ook meer naar boven kwam. Nou is dit niet erg, beetje strijd op het veld moet kunnen, maar de wedstrijd werd een beetje ontzien door twee gele kaarten, eerlijk verdeeld over beide teams en een rode kaart voor ons. Dan maak je het jezelf ook onnodig lastig, we lieten ons iets teveel uit de tent lokken door een stel frusten, eigenlijk één frust, maar die had wat Muppets in zijn kielzog. en dat is gewoon niet handig. Zeker niet wanneer je eigenlijk in controle bent en ook dik voorstaat. Maar uiteindelijk, ondanks dat we een deel van de wedstrijd met 13 man speelde bleven de punten toch op HRC en dat is na een wedstrijd als dit eigenlijk het belangrijkste.
Wij weten inmiddels waar onze kracht ligt, we staan er met elkaar en voor elkaar op het veld en dat is mooi om te zien in een team waar we veel nieuwe spelers moeten inpassen. Wat verder ook mooi is om te zien is hoe nieuwe jongens groeien als rugby’er, lees ze willen in plaats van driekwarter liever voorwaartse worden. Daar krijg je toch een klein traantje van trots in je oog.
Volgende week spelen we uit tegen het tweede team van de Rotterdamse studenten, dat zijn wel leuke gasten overigens en we gaan daar ook een oude bekende tegenkomen. Dus dat wordt gezellig. Wij hebben er in ieder geval zin in!
Onder de schrammen en butsen,
Mark
