Het Rugby kent – als geen andere sport – trofeën met een verhaal. Eerder schreef Theo Heesen al over “onze” de Béchet-beker en de historie van – om er maar twee te noemen – de The Webb Ellis Cup en de Calcutta Cup is bij vele bekend. Het is voor HRC altijd een eer om op Haagse Rugby Dagen een bijzondere trofee te mogen presenteren; de Oude Meesters treden dan aan om te gaan strijden om de Theo Snijders Bokaal. Het bijbehorende verhaal lees je hieronder. Het aanmelden voor spelers loopt via de Haagse Meesters
Theo zijn leven draaide om dat veld. Ja, hij was een geweldige echtgenoot en waanzinnige vader.…maar hij was toch echt vooral Rugby, in elke cel van zijn lichaam
Vanaf het moment dat hij ooit bij HRC begon aan de Hoekwaterstraat tot aan zijn laatste adem; het ging altijd over rugby. Van ’s morgens aan de ontbijttafel tot ’s avonds op het veld, alles was rugby. Door die bevlogenheid over te brengen, door die bevlogenheid te combineren met de normen en waarden die wij allemaal graag aan rugby koppelen, maar vooral door geen grijze muis te zijn, ontwikkelden de teams die hij tijdens zijn carrière coachte zich steevast tot teams waarover gesproken werd. Het machtige HRC zelf, het onverslaanbare DIOK natuurlijk en zijn grote liefde de DSR-C, met wie hij – tegen alle natuurwetten in – de top van Nederland haalde.
Maar wat velen niet weten was dat zijn liefde verder ging dan het rood/zwart van Delft en het oranje/blauw van HRC. Hij hield van en coachte, de dames van Thor naar grote hoogte. Hij was trainer bij de RSRC (waar ikzelf momenteel over zijn legacy mag beschikken) en bracht ooit KMD uit Wateringen naar de top 3 van Nederland.Bij HRC stond hij samen met Ton van Otterloo , Ralph Simonis en anderen aan de bakermat van de jeugdopleiding en daarmee aan al het moois dat de club nu aan jeugd mag koesteren.
Bij al die clubs kwam hij graag over de vloer en bij al die clubs was hij ook graag gezien. Altijd beschaafd, altijd overpeinzend en vaak achter de palen in de lengte van het veld. Tijdens wedstrijden het liefst alleen, of hoogstens met iemand die het echt over de wedstrijd wilde hebben. Het sociale kwam daarna wel, het ging om het rugby. De laatste jaren waren de Haagse Rugby Dagen voor hem dan ook het hoogtepunt van het jaar. Het weerzien met oud-spelers van al die clubs, met zijn oude vrienden op HRC en het genieten van nieuw talent deed hem altijd veel goed.
Het is dan ook een ontzettend grote eer dat er door veel van zijn oud-pupillen (inmiddels Oude Meesters) wordt gestreden om de Theo Snijders Bokaal. Mijn moeder en ik zullen die dag altijd graag en met veel trots aanwezig zijn en op die dag nog meer terug denken aan het fantastische rugbyleven dat hij heeft gehad. Hij schonk ons 1 grote familie – jullie allemaal – en daarvoor zijn wij hem nog steeds dankbaar.
Tot op de HRD !
Namens de familie Snijders,
Michiel
