De Colts sloten – om allerhande redenen – niet aan bij de rest van de jeugd, maar hielden afgelopen dinsdag 14 juni jl. hun eigen afsluiting. Nadat de spelers van onze 3 (!) Colts teams binnen waren gedruppeld, werd eerst het management – de trainers, coaches, teammanagers en de verdere ondersteuning – op passende wijze bedankt, hetgeen na afloop overigens nog eens dunnetjes over werd gedaan door de Captain van Colts 1 JeJe Nederhorst. Vervolgens nam Hoofdtrainer Ronald Berrevoets het seizoen door.
Natuurlijk ontkwam hij er niet aan om stil te staan bij Corona, die met name in de tweede fase toch weer even de kop op stak. Maar dat HRC desondanks het hele seizoen 3 teams op de been heeft kunnen houden – waar andere clubs al voor 1 Colts team tot clusteren genoodzaakt zijn – mag heel bijzonder genoemd worden.
Lovende woorden waren er ook voor Team 3, dat er als enige voor koos om in witoverhemd en HRC-das te verzamelen. Daarmee legde het team de basis voor een eigen identiteit en straalde het – ondanks dat ze veel nieuwe spelers in de gelederen hadden – eenheid en vertrouwen uit. Die nieuwe spelers werden overigens prima opgevangen en als één groep besloten ze zelfs samen op de fiets naar een uitwedstrijd te gaan. Het resultaat mocht er ook wezen! Van de 15 wedstrijden werden er 7 gewonnen.
Het tweede team heeft het het moeilijkste gehad qua bezetting. Zij moesten soms spelers aan het 3e én aan het 1e afstaan. Toch wisten ze het altijd prima op te vangen en werd uiteindelijk de Bowl finale maar net misgelopen. Van de 15 wedstrijden werden er 12 gewonnen en werd er 1 cadeau gegeven aan RC Groningen. Het waren vaak mooie en spannende wedstrijden en ook in de Bowl poule gold dat “winst” op HRC door andere clubs als een serieuze prestatie werd gezien.
Tja, en dan ons eerste Colts team. Ronald gaf toe dat hij aan het begin geen idee had wat het seizoen zou brengen. Na twee jaar een eerste Colts team onder zijn hoede te hebben gehad dat met kop en schouders boven de rest van Nederland uitstak, was het nu afwachten wat ze zouden kunnen bereiken. Die lichte twijfel verdween echter al snel: na een paar trainingen en 1 of 2 wedstrijden rook hij al kansen en is hij met de groep toe gaan werken naar een prestatie van formaat. HRC Colts 1 bleef voor het 3e jaar ongeslagen. Hoewel er dit jaar ook echt moeilijke wedstrijden waren, werd de winst op mentaliteit en vechtlust – omdat ze gewoon niet wilden verliezen – toch altijd weer uit het vuur gesleept en werd het team meer dan terecht kampioen van Nederland.
Na dit jaaroverzicht werd er naadloos overgegaan naar de uitreiking van de prijzen. Makkelijk was het niet. Voor elke trofee waren er meerdere kandidaten in de race, maar uiteindelijk werden dit de terechte winnaars:
– Meest waardevolle Colt van Team 3: (Captain) Cameron de Waal. Zijn goede spel, bijdrage binnen en buiten de lijnen en het meedenken met de coaches leverde hem een gouden ovaal op.
– Meest waardevolle Colt van Team 2 werd de harde werker, stille kracht en goede speler die enorm gegroeid is en veel belooft voor volgend seizoen: Ties Hornstra.
– Het gouden ovaal voor meest waardevolle Colt van Team 1 ging naar Abe Hoogveld. Zijn spel, discipline, leiderschap, social skills gingen dit seizoen enorm vooruit, terwijl het aantal gele kaarten dat hij pakte juist af nam. Als rugbyspeler en als persoon heeft hij een enorme ontwikkeling doorgemaakt en is hij van grote waarde geweest voor het team.
– Ronald had de mooiste voor het laatste bewaard: de speler van het jaar die de al jaren op de club rondgaande wisselbeker “Junior van het Jaar” in ontvangst mag nemen. Deze bijna antieke beker stamt uit de tijd dat er nog geen leeftijdscategorieën, maar enkel “junioren” en “senioren” waren en er staan tal van grote namen, waaronder die van de hoofdtrainer zelf, in gegraveerd. De eer kwam toe aan Mattes de Bosch Kemper. De enige Colt die met de staf de volle 3 jaar ongeslagen op zijn conto kon schrijven en die daar als stille kracht in en rond het veld (en ondanks dat hij de finale uitspeelde op geleende schoenen) een heel groot aandeel in heeft gehad.
Na deze toespraken werd er afscheid genomen van de Colts die stoppen met rugby of die HRC (tijdelijk) verruilen voor een andere club, waarbij ze natuurlijk op het hart is gedrukt dat ze altijd welkom blijven en sterker nog, dat we hopen ze regelmatig op de club terug te zien. En toen bleek de BBQ precies op temperatuur en was het nog lang gezellig op de club.
