Na maanden voorbereiding door onze geweldige tripcie was het afgelopen zaterdag eindelijk zo ver. De grote trip van de Cubs naar Épernay! Zaterdagochtend vroeg druppelen de eerste Cubs en trainers binnen op de club. Mensen zijn een beetje moe, tikkeltje zenuwachtig, maar iedereen trok een triptrui aan om 08:30 ging de bus rijden met 70 Cubs en twaalf begeleiders. Na een lange reis kwamen tegen het eind van de middag aan op de camping, tenten opzetten en daarna door naar de eerste activiteit. Klauteren en paintballen. Onder de supervisie van een aantal trainers, dus er kon niets misgaan. Al schijnen een aantal groepen al hun paintball munitie te hebben weggeschoten voor het paintballen begon.
Na het paintballen was het tijd om te eten en gelukkig was rugbyclub Épernay dichtbij de camping en daar werden de versgebakken pizza’s met verve verorberd. Na het eten gingen we terug naar de camping alwaar de bedrijfsleider ons gelijk een standje gaf, vanwege vermeende “overlast”. Ik gok dat het een verre nazaat was van een bepaalde Duitse politicus uit de jaren ’30 en ’40 van de vorige eeuw. We trokken ons er niet heel veel van aan. Maar goed, we waren wel een beetje vermoeid na een lange dag reizen. Dus na wat nachtelijk trainersoverleg gingen we allemaal de tent in. Of iedereen direct ging slapen is een tweede. We kregen meerdere berichten van puberale levensvormen die tot diep in de nacht aan het spoken waren.
Toen de zon opkwam op zondag was het rustig aan wakker worden en ontbijten. Zondagmiddag stonden een aantal wedstrijden tegen Épernay en Chalons gepland waar de Haagse eer hooggehouden moest worden. Na een lekker Frans ontbijtje waar de nodige croissants natuurlijk niet mochten ontbreken, begon het dagprogramma. Nu had onze geweldige tripcie het idee van een zeepbaan, genaamd de Puber Wasstraat. Was nog wel een uitdaging om de locatie te vinden, de bombastische belerende camping fu bedrijfsleider wilde geen plezier op de camping. Uiteindelijk bood de rugbyclub uitkomst. De grote en kleine binkies vlogen door de puberwasstraat in de meest wilde poses. Groot succes dus.
Wat ook een groot succes was, de ontvangst door Épernay. Uiterst gastvrij en gezellig ondanks de nodige taalbarrières. Na een goede lunch was het tijd voor de wedstrijden. Zoals ik al zei, de Haagse eer moest verdedigd worden en ik denk dat ik niet overdrijf wanneer ik stel dat de Cubs meer dan geslaagd voor zijn. We hadden de groep in vier teams verdeeld, ongeveer gelijk in sterkte. Er werd met lef en durf gespeeld. Spelers uit team Geel en Blauw die de kar trokken en de spelers van Rood en Groen die zichzelf naar een hoger niveau konden tillen. Het was geweldig om te zien. Zelfs in de kruisfinales bleven we met mix teams spelen en zelfs dan kwam het allemaal goed uit de verf. De finale werd tegen Chalons gespeeld en na een intensieve wedstrijd werd ook deze tegenstander over de Haagse knie gelegd.
Na de wedstrijd was het tijd voor de derde helft en deze was, eerlijk is eerlijk, toch voor onze Franse gastheren. Onze jongens en meiden zullen waarschijnlijk even een dipje hebben gehad. Maar de Franse gastvrijheid bleef goed toen het eten werd geserveerd. Het Franse bier dat door de trainers werd genuttigd smaakte ook goed overigens. Na het eten was het even opruimen geblazen en was het tijd voor Kangaroo Court, waar een aantal puberale querulanten even tot de orde werden geroepen. Schijnt dat ook een paar trainers iets op hun kerfstok hadden. Hoewel we het in normale omstandigheden misschien een beetje laat hadden kunnen maken was daar zondag weinig tijd voor, want maandag moesten wij naar Amsterdam om het Eerste aan te moedigen tegen Eemland.
Maandagochtend was het 04:30 toen de eerste trainers opstonden, eerst onze eigen tenten en spullen inpakken om daarna de puberale levensvormen te helpen. Al schijnen een aantal van die draken de hele nacht in de weer geweest met rondspoken, onder het mom, we halen wel een nachtje door. Dat gezegd hebbende, rond 05:00 kwamen de eerste slaperige koppies uit de tenten en werd onder leiding van de begeleiding werk gemaakt met het inpakken. Want we moesten rond 06:00 in de bus zitten wilden we op tijd komen. Uiteindelijk met lukte dat bijna, we reden om 06:15 weg uit Épernay. Zouden we het redden was de vraag. Gelukkig besefte Ton de Sjoof dat het een belangrijke dag voor ons was dus die deed zijn best en we kwamen met twintig minuten speling op tijd aan in Amsterdam. Jammer dat de finale niet op onze kant opging, maar de Cubs hebben er van genoten. Al denk ik dat de meesten op hun laatste restje adrenaline liepen, want eenmaal weer in Den Haag, veilig in de armen van hun ouders, haalde de realiteit velen in. Het regende daarna berichten van ouders dat hun kinderen nog nooit zo rustig waren geweest. Duurt even een weekend, maar dan heb je ook wat.
Mensen, wat een trip. Veel zon, weinig slaap, goed rugby, grappen en grollen onderling en alles top georganiseerd. Met als klapper op de vuurpijl de finale van de Ereklasse. Ik denk dat iedereen, puberale levensvormen en begeleiders, volledig afgepeigerd was op maandag en misschien op dinsdag ook. Hopelijk hebben alle Cubs die zijn meegegaan herinneringen en vriendschappen voor het leven gemaakt.
Vermoeid,
Mark
