Na een eerste Sevens rugby weekend op de heilige Haagsche grond verleden week, werden deze zaterdag de NK Seven finales bij ’t Gooi gespeeld.
‘T Gooi had de ontvangst wederom prima voor elkaar. Vriendelijke mensen allemaal. De organisatie moest echter wat creatief zijn, want er waren wat clubs die wel waren ingedeeld, maar helaas op het laatste moment toch niet waren gekomen. Dat kon de pret verder niet drukken. HRC was gekomen voor de ereplaatsen en liet zich niet in de war brengen.
Met drie Colt Seven teams gaf HRC acte de présence. De technische staf had het er druk mee. HRC is de enige rugby club in Nederland die dit voor elkaar wist te boksen. Een prestatie op zich. Want ook niet iedereen is voor Sevens in de wieg gelegd. Zo van een afstandje lijkt het een beetje op een ren je rot rugby, maar zo gaandeweg werd de waardering langs het lijntje groter en groter over dit toch echt andere rugby spelletje.
Deze waardering is mede ingegeven door het bekijken van de loodzware trainingen van afgelopen weken. De longinhoud werd bij velen verdubbeld zo leek het. Maar wat een inzet en enthousiaste spelers gezien. Over de drie Colt teams heen veel lachende gezichten. Ook met elkaar juichen. Een try van het derde team werd door alle Colts gevierd alsof er een schaal op de Coolsingel omhoog werd gehouden. Het is dat ze bij ’t Gooi geen fontein hadden anders had een ieder daar ook nog in gelegen.
Het tweede Colt team wist zeer verdienstelijk te spelen, maar de concurrentie was groot. Immers, vanuit heel Nederland waren er Colt Sevens teams afgereisd naar Naarden. Wat de uiteindelijke positie was van de HRC teams twee en drie werd uw scribent niet duidelijk maar iedereen liet inzet en karakter zien. Prachtig.
Het Colt 1 team vond dat ze vandaag wat recht moesten zetten na het verlies tegen BRC tijdens de Sevens voorrondes.
Daardoor werd er meer toernooi technisch strategisch gespeeld. De eerste wedstrijden werden zonder teveel verspilling van energie en met slimme wissels gewonnen.
Voor de tweede jaars was het ook de laatste mogelijkheid om met een mooie prijs afscheid op het gras van het jeugd rugby te nemen. En dat gaf vleugels.
Dit allemaal gaf vandaag de doorslag. De Colts wisten elke tegenstander de baas te zijn. Was het allemaal mooi, nee zeker niet, maar wel heerlijk effectief. Met chirurgische preciese werd elke tegenstander gefileerd. Resulterend in een herhaling van de finale van de week ervoor: BRC – HRC.
Het werd een bloedstollend potje. Breda speelde goed, hard en snel, maar HRC was vandaag ten opzichte van de week ervoor, net ietsje beter, harder en sneller. De strategie om zoveel mogelijk op de reserve te spelen gaf de doorslag. HRC oogde fitter en gaf vanaf het eerste moment geen enkele kans aan Breda.
Eindsignaal: HRC Colts 1 Nederlands kampioen (!!) met een paar tries verschil.
De Colts sluiten hierdoor af met een mooie hoofdprijs. Nu alleen nog wat zand/strand toernooien en dan zwaaien de tweedejaars af om het stokje over te dragen aan de nieuwe lichting ex Junioren en de doorgeschoven nieuwe tweede jaars Colts. De toekomst ziet er rooskleurig uit.
Met een mooie grote glimmende beker werd een prachtige dag afgesloten. De witte benen van de oudere harde kern waren wel steeds roder geworden. Snel werd er na de prijsuitreiking in de auto gesprongen om naar de (gewonnen) halve finale van het vlaggenschip HRC tegen ’t Gooi te kijken. Thuis ging het licht vroeg uit.
Uw immer positieve maar na zo een lange dag op de voeten staand steunzolen gebruikende rugby ouder(e)
